ପ୍ରକୃତି ମାନସ

ଏ ବିଶ୍ୱ ଭୁବନ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦାନ 

ଯହିଁରେ ଜୀବନ ହୋଇଛି ସତ 

କୀଟ ଠୁ ପତଙ୍ଗ ଜୀବ ଜନ୍ତୁ ଯାକେ 

ତରୁ ଲତା ଭରା ଏଇ ଜଗତ l

ରୂପେ ରୂପମୟ ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ବିସ୍ମୟ 

କି ସୁନ୍ଦର ଏଇ ଦିଗନ୍ତ ଧରା 

ଯା' ରୂପମାଧୁରୀ ଦେଖି ବିଭାବରୀ 

ଖୁସିରେ ହୁଅଇ ସେ ଆତ୍ମହରା l

ଆସି ବିଭାବରୀ ଅଭିସାରେ ବରି 

ତା' କଳା ପଣତେ ଦିଅଇ ଢାଙ୍କି 

ଉଷା ଆଗମନ ଜାଣି କ୍ରୋଧାଛନ୍ନ 

ଇର୍ଷାକୁ ଉଦ୍ଗାରୀ ଉଠେ ଚିହିଁକି l

ପ୍ରାତଃ ବି ଚାତକେ ରହିଥାଏ ଚାହିଁ 

କେତେବେଳେ ନିଶା ଯିବ ଉତୁରି 

ସୂରୁଜଙ୍କୁ ଡାକି କିରଣ ପ୍ରଶାଖି 

ପ୍ରାନ୍ତରୁ ପ୍ରାନ୍ତକୁ ଯିବ ବିସ୍ତରି l

ସରିତ ସାଗର ବନାନୀ ଭୂଧର 

ନିଜକୁ ମଣନ୍ତି ଶତତ ଧନ୍ୟ 

ସୁଷମା ଚାତୁରୀ ନିଏ ମନ ହରି 

ପ୍ରକୃତିର ଏଇ ଶୋଭା ଅନନ୍ୟ l

ବାଲୁକା ପ୍ରାନ୍ତର ଦୂର ତାଳ ବଣ 

ବ୍ୟସ୍ତ ଜନପଦ ଫସଲ କ୍ଷେତ 

ତା' ରୂପମାଧୁରୀ ସ୍ମୃତି ମାନସରେ 

ଭାବିଲେ ଆନନ୍ଦ ଲାଗେ ବହୁତ l

ନନ୍ଦନକାନନ ଏ ବିଶ୍ୱ ଭୁବନ 

ପ୍ରକୃତି ଆମର ପରମ ମିତ 

ଏ ଜୀବଜଗତ ତା'ର ଅବଦାନେ 

ମଥାନତ କରି ହୁଏ ଗର୍ବିତ l