ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ

ଉତ୍ତମ ବାନ୍ଧବ ସାକ୍ଷାତ ମାତ୍ରକେ

ମନ ହୁଏ ହର୍ଷୋତଫୁଲ୍ଲ

ଲାଘବ ହୁଅଇ ଦୁଃଖ ଅବସାଦ

ମିଳେ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମାଦର ।

ଲାଗେ ସୁଶୀତଳ ହୃଦୟ ପ୍ରାଣକୁ

ପ୍ରିୟବନ୍ଧୁ ସମ୍ଭାଷଣ

ସୁଖ ଅବା ଦୁଃଖେ ପ୍ରକୃତ ବାନ୍ଧବ

କରନ୍ତି ମାର୍ଗଦର୍ଶନ ।

ଛଦ୍ମ ମିଥ୍ୟା ବନ୍ଧୁ କହନ୍ତି ମଧୁର

ହୃଦେ ହଳାହଳ ବିଷ

ମର୍ମକଥା ଜାଣି ସୁଯୋଗ ଉଣ୍ଡିକି

କରିଥାନ୍ତି ସର୍ବନାଶ ।

ଶଠ ପ୍ରବଞ୍ଚକ ଖଚ ନିଶାଖୋର

ନିର୍ଲଜ ବଦମାସିଆ

କରୁଥାନ୍ତି ସଦା ଛିଦ୍ର ଅନ୍ୱେଷଣ

ଲାଞ୍ଚୁଆ ତୋଷାମଦିଆ ।

କୃପଣ ମିଛୁଆ ଅବା ଜିଦିଖୋର

ନୁହଁନ୍ତି ମିତ୍ର ଭାଜନ

ଦୁଶ୍ଚରିତ୍ର ସଙ୍ଗେ ବାନ୍ଧିଲେ ବନ୍ଧୁତା

ହୁଅଇ ହାନି ସମ୍ମାନ ।

ବନ୍ଧୁର ପରଖ ହୁଅଇ ଆଦରୁ

ବିପଦ ଆପଦ କାଳେ

ବନ୍ଧୁ ଦିଏ ବଳ ଠିଆ ହୁଏ ଆସି

ସର୍ବଦା ବେଳ ଅବେଳେ ।