ତୁମକୁ ଖୋଜୁଛି ଭିଡ଼ ଭିତରେ

ସ୍ବାର୍ଥପରତାର ଗହଗହ ନାଦ

କରେ ଅନୁଭବ ସଦା ଅନ୍ତରେ

କାହିଁ ହଜିଗଲ ହେ ନିଃସ୍ବାର୍ଥ ଭାବ

ତୁମକୁ ଖୋଜୁଛି ଭିଡ଼ ଭିତରେ ।

ତୁମରି ପରଶ ଆହା କି ମଧୁର

ଜଗାଇ ହୃଦୟେ ସଦଭାବନା

ସଜାଇ ପାରଇ ସତେ ଦେବଦୂତ 

କରି ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବଗାମୀ ଚିନ୍ତା ଚେତନା ।

ଦୁଃଖୀଜନ ବନ୍ଧୁ ପରା ଗୋପବନ୍ଧୁ

ଦିନେ ନିଃସ୍ବାର୍ଥର ନାବକୁ ବାହି

ଚିରଦିନ ପାଇଁ ରହିଯାଇଛନ୍ତି

ଓଡ଼ିଆ ପ୍ରାଣରେ ଅମର ହୋଇ ।

ଆମଠାରୁ କିଆଁ ଦୂରେଇ ଯାଉଛି

ସେ ଭାବର ମଧୁ ବୋଳା ମହକ

ମଣିଷପଣିଆ ନଥିଲେ ପାଖରେ

ବୃଥା ହୁଏନି କି ଜୀବନଯାକ ।

ଫେରିଆସି ଯେବେ ରହଣି କରନ୍ତ

ଚେତନ ପ୍ରାଣରେ ବାନ୍ଧି କି ବସା

ତୁମରି ଭିଡ଼ରେ ହସନ୍ତା ଦୁନିଆ

ନିର୍ବାପିତ ହୋନ୍ତା ସ୍ବାର୍ଥର ତୃଷା ।