ପ୍ରିୟତମାର ଗାଁ"

ତୁମ ଗାଆଁ ମେଘ ଯେବେ ମଥା ପିଟେ

ଆମ ଗାଆଁ ପାହାଡ଼ ଛାତିିରେ

ତୁମ କଥା ମନେପଡେ ପ୍ରିୟତମା

ଏକାନ୍ତରେ ବିଜନ ବେଳାରେ ।

ତୁମ ଗାଆଁ ଜହ୍ନ ଯେବେ ଲୁଚିଯାଏ

ଅଭିମାନେ ବଉଦ ଫାଙ୍କରେ

ମନ ମୋର ହଜିଯାଏ ତୁମଗାଆଁ

ନଈପଠା ଗାଧୁଆ ତୁଠରେ ।

ତୁମ ଗାଆଁ କୁଆ ଯେବେ ଉଡିଯାଏ

ଆମ ଗାଆଁ ତାଳବଣ ଦେଇ

ଚାଉଳ ମୁଠାଏ ଥୋଇ ଆମଗାଆଁ

ଭୁଆସୁଣି ରହିଛି ଅନେଇ ।

ତୁମ ଗାଁ' ଯୁବତୀ ଯେବେ ଦୂରେଯାଏ

ଆମ ଗାଆଁ ନଈଘାଟ ଡେଇଁ

ଆମ ଗାଁ" ନାଉରୀ କହେ ପରଦେଶୀ

ଆଜି ପୁୁଣି ଫେରିବୁ କି' ନାହିଁ ।

ତୁମ ଗାଆଁ ଝିଅ ଯେବେ ବୋହୁ ସାଜି

ଏଇପଥେ ମୋ' ଗାଆଁକୁ ଆସେ

ଆମ ଗାଆଁ ଗୋହିରୀରେ କାଶତଣ୍ଡୀ

ମନ ଖୋଲି ଖିଲିଖିଲି ହସେ ।