ପ୍ରିୟତମା

ଆଗୋ ପ୍ରିୟତମା ମୋ ହୃଦ ଗହଣା

ମୋ ଗୃହର ଦୀପ ମାଳା

ପ୍ରିୟ ସହଚରୀ ପ୍ରାଣ ହୁଏ ଘାରି

ମାନସେ କରୁଛ ଖେଳା ।

ପ୍ରୀତି ଉପହାରେ ସଜାଇ ଦେବି ଗୋ

ଆସ ମୋର ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ 

ପ୍ରୀତିକର ହେଉ ଆମର ଜୀବନ

ତୁମେ ମୋ ପ୍ରିୟ ବାଦିନୀ ।

ନିବିଡ ବନ୍ଧନେ ବାନ୍ଧି ନିଅ ପ୍ରିୟା

ନିରବତା ଭଙ୍ଗ କର

ପ୍ରେମ ପ୍ରେକ୍ଷାଳୟେ ତୁମେ ମୋ ନାୟିକା

ମୁହିଁ ଯେ କିଙ୍କର ଛାର ।

ବେଦ ମନ୍ତ୍ର ପାଠେ ହୋମାଗ୍ନିର ସାଥେ

ସାକ୍ଷୀ କୋଟି ଦେବା ଦେବୀ

କୁଟୁମ୍ବ ସମ୍ମୁଖେ ହସ୍ତ ବନ୍ଧନରେ

ଦେଇଛି ମୋ ମନ ଚାବି ।

ତୁମ ନୟନର ଟୋପାଏ ଲୁହରେ

ପ୍ରକ୍ଷାଳିତ ମୋର ଆଖି

ତୁମ ବଦନରେ ଉଦାସ ଭାସିଲେ

ମୋ ମୁହଁ ଯାଏ ଲୋ ସୁଖି ।

ମୋ ଘରର ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମୋ ଜୀବନ ରାଧା

ତୁମେ ମୋ ଅମୂଲ୍ୟ ମଣି

ତୁମ କଥା ଭାବି ରାତି ଦିନ ବିତେ

ପ୍ରିୟରେ ନିଅ ଗୋ ଗଣି ।

ମୁହଁକୁ ଫୁଲେଇ ଯେବେ ତୁମେ ବସ

ଆକାଶଟା ଲାଗେ ଭାରି

ସତେ କି ବର୍ଷିବ ବାଦଲ ଫାଟିକି

ଘନ ଘୋର ବର୍ଷା ବାରି ।

ଆଗୋ ସୁନୟନା ମୋର ପ୍ରିୟତମା

ତୁମ ପାଇଁ ଆଜି ଲେଖେ

ପ୍ରେମ ପତରରେ ସେନେହ ଅତରେ

ତୁମରି ଛବିକୁ ଦେଖେ ।