"ପ୍ରିୟତମା"କାଦମ୍ବରୀ ମହାଖୁଡ଼

      

କବିତାରେ ତତେ ଆଙ୍କୁଛି ଆଜି ମୁଁ

ମୋ କଲମର ମୁନ ଦିଏ ଇଶାରା

କାଗଜ ସାଜିଛି ଆଜି ପଥହରା  ||

ମୋର ଯୌବନରେ ତୁମେ 

ପ୍ରଥମ କଅଁଳ ଖରା ||

ସେଥିଲାଗି ପ୍ରିୟା ପୁରା ନିଆରା 

ତୁମେ.... ମୋ ପ୍ରିୟତମା ପରା......

ମୋ ପ୍ରିୟତମା......

ସ୍ୱାଭିମାନୀ ନଈ ଅଳସି କନ୍ୟା ,

ବୁଝିପାରେ ସିଏ 

ନୁହେ ଅମାନ୍ୟା ||

ସନ୍ଦେହ ତାହାହିଁ 

ସେ ଭାରି ବିଶ୍ୱାସୀ ,

ମୋ ସଂଘର୍ଷର ପଥେ 

ସାଜେ ସାହାସୀ ||

ମୋ ପ୍ରିୟତମା 

ବର୍ଣ୍ଣନା ବର୍ଣ୍ଣିତ ମାଧୁରୀ ମନ 

ସୁବର୍ଣ୍ଣେ ସାଜିତ ତାର ନୟନ ||

ତାକଣ୍ଠେ ସାଜିତ 

    ଅଳଙ୍କାର ମାନ ,

ବୁଦ୍ଧିରେ ସତେକି ଗୋଟା ସୁବର୍ଣ୍ଣ ||

ମୋ ପ୍ରିୟତମା.....

ପ୍ରିୟତମା ତୁମେ ସ୍ମୃତି ର ଆକାଶ ,

ମୁ ଅମାବସ୍ୟା ତୁମ ବିନା ||

ପ୍ରିୟତମା ତୁମେ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ସାହାସ ,

ମୁଁ ପଥହରା ତୁମ ବିନା ||

ମୋ ପ୍ରିୟତମା.....

ଅଶ୍ରୁ ଢାଳିବନି ସ୍ମୃତିରେ ଜମା ,

ସ୍ବପ୍ନବି ସାଜିଛ କେତେ 

ଭାଙ୍ଗି ପରିସୀମା ||

ତୁମେ ନିଃସଙ୍ଗ ଏକାକୀ 

ସାଥୀର ବେଳା ,

ତୁମେ ବର୍ଣ୍ଣିତ କବିତା

 କବିଙ୍କ ମାଳା ||

ମୋ ପ୍ରିୟତମା......

ବିଶ୍ୱାସେ ଜୀବନ , 

 ବିଶ୍ୱାସେ ବି ପ୍ରେମ ||

ବିଶ୍ୱାସେ ଦେଇଛ 

ପ୍ରେମିକ କୁ ମନ ||

କିବା ଲେଖି ସଜାଇବି 

ମୁ  ତୁମ ଉପମା ||

ମୋ ପ୍ରିୟତମା ....... 

ତୁମେ ପ୍ରିୟତମା......