ପ୍ରିୟା

ପ୍ରିୟା, ମୋ ପ୍ରିୟା ।

ସ୍ମୃତି ଚିହ୍ନ ସବୁ ଲୁଚେଇଛି ହୃଦୟରେ, 

ତୁମ କଥା ଭାବି ଓଦା ହୁଏ ଆଖି ପ୍ରତି ସଞ୍ଜ ବିରହରେ ।

କେମିତି କହିବି କୁହ ? ବଞ୍ଚିତ କଲ ସ୍ନେହ ।

ତୁମ ବିନା ଆଜି 

ଏକା ଏକା ବସି 

ନିରବରେ ଢାଳେ ଲୁହ ।

ଭଲପାଏ ବୋଲି କହି ପାରିଲିନି, ପ୍ରିୟା

ତିଳେ ଦୁଃଖ ନାହିଁ ହୃଦୟକୁ ମୋର ବୁଝି ପାରିଲନି, ପ୍ରିୟା ।

ଅତୀତର ଦିନ ସେ ମିଠା ସପନ ମନେପଡେ ସବୁ, ପ୍ରିୟା

ପହିଲି ପରଶ କରିଥିଲା ଦାସ, ପ୍ରିୟା ।

ତୁମ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖି ଉଜାଗରେ ପାହେ ରାତି, 

ଫେରିବ ବୋଲିଣ ଆଜିବି ତଥାପି ଅନାଇଁ ରହିଛି ସାଥୀ ।

ହସର ସହରେ ଥାଇ, ବହୁଛି ଲୋତକ ନଈ ।

    ଅସହ୍ଯ ଯନ୍ତ୍ରଣା 

    ନିଇତି ପାଉଛି 

    ଖୁସି ଟିକେ ପାଉନାହିଁ ।

ପହିଲି ଦେଖାରୁ ଧନବାନ୍ କଲ, ପ୍ରିୟା 

ଭଲ କଥା କହି ମନ ଛାତି ତଳେ ଜାଗା ବନେଇଲ, ପ୍ରିୟା ।

ନିରବ ପରାଣେ ମଧୁ ରଙ୍ଗ ଲେପି ହସ ଫୁଟାଇଲ, ପ୍ରିୟା 

ଯଉବନ ସ୍ବାଦ ତୁମେ ଚଖାଇଲ, ପ୍ରିୟା ।

ଗଲାବେଳେ ପଦେ କହିଲନି ମନ କଥା, 

ତୁମ ନିରବତା ଆଜିବି ହୃଦୟେ ଭରୁଛି ସହସ୍ର ବ୍ଯଥା ।

ଧୋକା କିଆଁ ଦେଲ କୁହ ? ଶୀହରି ଯାଏ ମୋ ଦେହ ।

    ତୁମେ ଗଲା ପରେ 

    ହୃଦୟ - ଆଖିରେ 

    ଚାରିଆଡେ ଖାଲି ଲୁହ ।

ମନ ପ୍ରାଣ ଦେଇ ଭଲ ପାଉଥିଲି, ପ୍ରିୟା 

କେଉଁ ଅପରାଧେ ଏତେ ଶାସ୍ତି ଦେଲ ବୁଝି ପାରିଲିନି, ପ୍ରିୟା ।

ଜୀବନେ କେବେବି ଭାବି ମୁଁ ନଥିଲି ତୁମେ ପୀଡା ଦେବ, ପ୍ରିୟା 

ଯାଯାବର ସାଜି ଦୁଃଖେ ସଢେ ଆଜି, ପ୍ରିୟା ।