ପ୍ରିୟା ମୋର

ପ୍ରିୟା ମୋର...

ଅଜଣା ଥିଲୁ ତୁ ଅଚିହ୍ନା ଥିଲୁ ,

ମୋ ଅନାମିକା ନାୟିକା ।

ସପନେ ମୋର ତୁ ଝଡ଼ ଭଳି ଆସି 

ମୋ ମନ ପ୍ରଜାପତି କୁ

ସାତ ରଙ୍ଗ ରେ ରଙ୍ଗେଇ ଦେଇ,

ସାଜିଗଲୁ ମୋ ଚୁଲବୁଲି ପ୍ରେମିକା ।

ତୁ ଯେବେ ମୋ ପାଖକୁ ଆସିଥିଲୁ,

ହାଲକା ପବନ ବୋହୁଥିଲା,

ପ୍ରୀତି ବର୍ଷା ର ଛିଟା ବି ପଡୁଥିଲା।

ଆଉ ଦୁହେଁ ମିଶି ଭିଜୁ ବି ଥିଲେ,

କିନ୍ତୁ କି ଦୋଷ କରିଥିଲି ପ୍ରିୟା ତୋର ,

ରାତି ଯେବେ ପାହିଗଲା

ତୁ ବି ହଜିଗଲୁ

ପାହାନ୍ତି ତାରା ସହ,

ମୋ ପ୍ରେମ ରେ ତୋ ମନ ଭରି ଗଲା ବୋଧେ,

ମୋ ହୃଦୟ କୁ ଭାଙ୍ଗିଦେଇ 

ଛାଡି ଚାଲି ଗଲୁ ଏକା ।

କେବେ ବି ଭାବିଲୁ ନାହିଁ,

କେମିତି ବଞ୍ଚିବି ମୁହିଁ 

ତୋ ବିନା ମୁଁ ଏକା ଏକା ।

ତୁ ଗଲା ପରେ କେମିତି ମୁଁ ଜିଇଁଛି

ଥରେ ଜହ୍ନ କୁ ତ ପଚାରେ ,

ସେହି ଏକା, ମୁକ ସାକ୍ଷୀ ଆମ ପ୍ରେମର

ବତେଇ ଦେବ ସେ କେମିତି ମୁଁ ପିନ୍ଧିଛି,

ତୋ ବିନା ଏ ବିରହ ର ଟୀକା।