ପ୍ରିୟା ଦେଇଗଲା ମଳୟ ଛୁଆଁ

ପିଆସୀ ମନକୁ ପ୍ରେମମୟ କରି

ପ୍ରେୟସୀକୁ ତୋଳି ଦେଲି

ମଳୟ ଛୁଆଁ ଟା ସତ ହୋଇଗଲା

ତାକୁ ଯେବେ ଛୁଇଁ ଦେଲି ।

ମାଗି ରଖିଥିଲି ଫଗୁଣ ଅଭିର

ଦେବି ବୋଲି ଉପହାର

ଭିଜା ଭିଜା ପ୍ରେମ ମଳୟ ଛୁଆଁ ରେ

ପ୍ରିୟା ଦିଶିଲା ସୁନ୍ଦର ।

ସରମୀ ସରମୀ ପ୍ରିୟାଟା ମୋହର

ମରମକୁ ଛୁଇଁ ଦେଲା

ତା'ଛୁଆଁର ଗୋଟେ ସଜ ମଲ୍ଲୀ ଦେଇ

ଆମ ପ୍ରେମକୁ ସ୍ବୀକୃତି ଦେଲା ।

ଦୂରୁ ଦେଖୁଥିଲା ପୂନେଇ ଚାନ୍ଦଟା

ଆଖି ମିଟି ମିଟି କରି

ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କର ପ୍ରେମକୁ ଦେଖି ସେ

ହସିଦେଲା ଫିକ୍ କରି ।

ନୀଳ ଉର୍ମୀମାଳା ଶାମୁକା ବେଳାରେ

ଚୁପି ଚୁପି କାନେ କହିଲା ମୋର

ତୁମେ ଅଟ ମୋର ହୃଦୟ ଦେବତା

ପ୍ରିୟ ସଖୀ ଅଟେ ମୁହିଁ ତୁମର ।