ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ

ମାୟା ପଛେ ଧାଏଁ କାୟା ଚାରିଆଡ଼େ ଖାଲି ମାୟା

ଧାଉଁଛି ଧାଇଁବି ଖାଲି ଯାଉଥିବି ଚାଲି ଚାଲି ,

ଜୀବନ ଛାଡ଼ିବା ଯାଏଁ ବେଳ ବୁଡ଼ି ଯିବା ଯାଏଁ 

ଅଜଣା ପଥରେ ଖାଲି ମାୟା ବନ୍ଧନରେ ଚାଲି ।

ତୃଷାର୍ତ୍ତ ପଥିକ ସମ ଚାଲୁଛି ଏ ତନୁ ମନ

ବାକି ଅଛି ବହୁପଥ ଚାଲିବାକୁ ପଡ଼ିବ ତ ,

ଲକ୍ଷ୍ୟସ୍ଥଳ ବହୁଦୂର ନୀୟତି ବି ବଡ଼ କ୍ରୁର

ଶରୀର ଲାଗଇ କ୍ଳାନ୍ତ ମନ ହୁଅଇ ବିବ୍ରତ ।

ଡେଣା ହରା ପକ୍ଷୀ ପରି ନିଜ କର୍ମକୁ ଆଦରି

ଲକ୍ଷ୍ୟହୀନ ଜୀବ ସାଜି ସଂସାର ଭିତରେ ହଜି ,

ଶୁଖିଯାଏ ଓଠ ତଣ୍ଟି ଖନି ମାରିଯାଏ ପାଟି 

ଆଖି ହୋଇଯାଏ ବୁଜି ମୁକ୍ତିପଥ ଖୋଜି ଖୋଜି ।

କିଏ ହିତାକାଙ୍ଖି ମୋର ବସିଯିବ ମୋ ପାଖର 

ପାଣି ଢୋକେ ପିଆଇବ ହାତ ଧରି ଉଠାଇବ,

ଏକାକିନୀ, ଅଭାଗିନୀ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ କାଙ୍ଗାଳୁଣି 

ହରିବ ମୋ ' ଦୁଃଖଭାର ବନ୍ଧୁ ଭିନ୍ନ ଦୁନିଆର।

ସେହି ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ ମୋର ନୀଳ ନୀଳ ଦେହ ତା'ର 

ଜୀବନର ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ସେ ବନ୍ଧୁ ଆସଇ ଧ୍ୟାନେ ,

ଅଲୋଡ଼ା ଜୀବନ ମୋର ମରଣକୁ ନାହିଁ ଡ଼ର 

ତନୁ, ମନ ସମର୍ପଣେ ଲଭିବି ଆଶ୍ୱସ୍ତି କ୍ଷଣେ ।

ମୁକତି ପାଇବା ପାଇଁ ତା' ପାଦରେ ହଜିଯାଇ

ଦିବ୍ୟଜ୍ୟୋତି ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଈଶ୍ୱର ଯାହାର ନାମ ,

ଗୋଧୂଳିର ଅସ୍ତରାଗେ ଜୀବନର ଶେଷଭାଗେ 

ଶେଷରେ ହେବି ବିଲିନ ତା' ପଦରେ ରଖି ଧ୍ୟାନ।