ପ୍ରୀତିର ପସରା

ପ୍ରୀତିର ପସରା ଦୁନିଆ ଟି ସାରା 

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମେ ସବୁ ଛନ୍ଦା,

ପୃଥିବୀ ଘୁରୁଛି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚାରିପଟେ

ଆକର୍ଷଣେ ହୋଇ ବନ୍ଧା l

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଇଁଲେ ପଦୁଅଁ ଫୁଟଇ

ଚନ୍ଦ୍ର ଉଇଁଲାରୁ କଇଁ,.

ଅଦୃଶ୍ୟ ତାଙ୍କର ପ୍ରେମର ସମ୍ପର୍କ

କେହି ବୁଝି ନପାରଇ l

ଆକାଶ ଧରଣୀ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ

ରହିଥାନ୍ତି ସଦା ଚାହିଁ,

ମଥା ପରେ ତାର ଛାତ ପ୍ରାୟ ରହି

ସୁରକ୍ଷା ତାକୁ ଦିଅଇ l

ଦିନରେଆକାଶ ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକ ଦିଏ 

ରାତିରେ ଢାଳେ ଜୋଛନା,

ଦୂର ଦିଗବଳୟେ ଦୁହିଁଙ୍କ ମିଳନ

ଲାଗଇ ଅପୂର୍ବ ସିନା l

ବର୍ଷା ଋତୁରେ ବର୍ଷା ଜଳ ଦେଇ

ଶୀତଳ କରଇ ମହୀ,

ମାଟି ତଳୁ ବୀଜ ଅଙ୍କୁରିତ ହୁଏ

ବରଷା ର ଛୁଆଁ ପାଇ l

ପ୍ରକୃତି ରଖିଛି କେତେ ଫୁଲ ଫଳ

ସଜାଇ ଆମରି ପାଇଁ,

କେଉଁଠି ଝରଣା ବଣ ଓ ପାହାଡ଼

ମନକୁ ନେଉଛି ମୋହି l

ପ୍ରୀତିର ପସରା ସାଜିଛି ଧରଣୀ

ଆମରି ମାନଙ୍କ ପାଇଁ,

ସ୍ନେହ ଓ ପ୍ରେମରେ ପାଳୁଛି ଆମକୁ

ଆବଶ୍ୟକ ସବୁ ଦେଇ l

ସମାଜ ହେଉ କିପରିବାର ହେଉ

ସବୁଠି ସେନେହ ଭରା,

ପିତା ମାତା ଭାଇ ଭଉଣୀ ସମ୍ପର୍କ

ମହନୀୟ କେତେ ସାରା l

ଆବିଳତା ହୀନ ପ୍ରେମର ସମ୍ପର୍କ

ଅଟେ ବଡ଼ ମହୀୟାନ,

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ ରେ ବାନ୍ଧିଲେ ସଭିଙ୍କୁ

ପ୍ରେମଟି ହୁଅଇ ଧନ୍ୟ l

ହୃଦୟକୁ କରପ୍ରୀତିର ପସରା

ପ୍ରେମ ଓ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ରଖି,

ମଧୁର ବଚନେ ସଭିଙ୍କ ମନକୁ

ପାରିବ ସ୍ନେହରେ ମାଖି ll