ପ୍ରୀତି ରାଜଜେମା

ପ୍ରଣୟିନୀ ନୁହଁ,ତୁମେ ମୋ' ଜୀବନ

    ବାଲିଘର ରାଜଜେମା,

ବର୍ତ୍ତୁଳ ବର୍ତ୍ତୁଳ    ବିରଳ ବିରଳ

   ପ୍ରେମ ପରୀ, ଅନୁପମା ।

ପ୍ରଣୟ ପୁରୁଷ   ନୁହେଁ ମୁଁ ତୁମରି

    ତୁମେ ପ୍ରଣୟ ବଲ୍ଲରୀ,

ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସ୍ୱୀକୃତି  ସୁମନା ସୁପ୍ରୀତି

   ଋତୁରାଣୀ ରାଜେଶ୍ୱରୀ ।

ନାଲି ଟୁକୁ ଟୁକୁ ସାଧବ ବୋହୂ ବି

   ଦୂରରୁ କଣେଇ ଚାହେଁ ,

ତୁମ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ସିକ୍ତ ସୁରଭିରେ

   ଆପେ ଅପସରି ଯାଏ ।

ଚାଲି ଯାଉଥିଲେ ଅଗଣାଟି ସାରା

   ତୁଳସୀ ତୁଳସୀ ବାସେ,

ହସରେ ତୁମରି ତାରାଫୁଲ ଝରି

   ଅରୁଣିମା ରଙ୍ଗେ ହସେ ।

   

କାଚକେନ୍ଦୁ ଭଳି  ନିର୍ମଳ ହୃଦୟ

   ଅର୍କ କର୍ପୂର କାମନା ,

ସ୍ନିଗ୍ଧ ସନ୍ଧ୍ୟାରାଗ ଅଂଶୁ ଅନୁରାଗ

   ସୂକ୍ଷ୍ମ ତୁମରି ବାସନା ।

ତାରା ଫୁଲ ପରି  ଟିକି ଟିକି ଆଖି

    କଇଁ ଫୁଲର ପାପୁଲି ,

ଚାନ୍ଦିନୀ ଚାନ୍ଦିନୀ ଅଙ୍ଗର ରଙ୍ଗ ଗୋ

    ଚାନ୍ଦ ବି ଯାଏ ଚହଲି ।

ମନ ମନ୍ଦାକିନୀ   ଲାବଣ୍ୟ ତଟିନୀ

     ତୁମ ସାଇତା ସରମ ,

ଲାଜରେ ଲାଜେଇ ଝାଉଁଳି ଯାଏ ଗୋ

     ଲାଜକୁଳୀ ଅନୁପମ ।

    

ଅତୀତ ପୃଷ୍ଠା ମୋ' ନିର୍ବାଣ ଧ୍ୱନିର

    ନିର୍ବାକ୍ ପୃଷ୍ଠପୋଷକ,

ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋର ତୁମରି ସାନ୍ନିଧ୍ୟେ

  ଅମାବାସ୍ୟାରେ ଆଲୋକ ।

ସ୍ମୃତି ସଂଭ୍ରମର   ପରାଗ ପୁଙ୍ଗବ

   ସଂକୋଚେ ଶିହରି ଉଠେ,

ତୁମରି ସ୍ମୃତିରେ ତୁମ ସଂସ୍କୃତିରେ

   ପୁଣ୍ୟର ପଦ୍ମିନୀ ଫୁଟେ ।

ପଦ୍ମଗନ୍ଧା ଅଗୋ ପୀତ ବସନରେ

   ବାସ୍ନା ସୋରିଷ ଫୁଲର,

ମୃଦୁ ମୃଦୁ ହୋଇ କଣେଇ କଣେଇ

   ଚାଲିଯାଏ ବହୁଦୂର ।

ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ତୁମେ ସୌର ସୁରଭିରେ

   ସୁରଭିତା ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗନା ,

ଧୀରା ଧୈର୍ଯ୍ୟଶୀଳା ସିକ୍ତ ଶୌର୍ଯ୍ୟଶୀଳା

    ସୁଚରିତା ସୁନୟନା ।

ଓଡିଶା ମାଟିର  ଗୌରବ ପ୍ରତୀକ

   ଅଗୋ ବାଲ୍ୟ ରାଜଜେମା ,

ବର୍ଣ୍ଣିବି କେମିତି   କଳ୍ପିବି କେମିତି

    ଭାଷା ପାଉନାହିଁ ଜମା ।