ପ୍ରୀତି ପାର୍ବଣ

ତୁମପ୍ରେମ ପଥେ ଫୁଲ ଫୁଟିଯାଏ

ଫଗୁଣ ବୋଳଇ ରଙ୍ଗ

ବର୍ଷା, ବଇଶାଖ, ଶରତ, ବସନ୍ତ

ଧରି ବସିଥାନ୍ତି ମଙ୍ଗ ।

ତୁମରି ମନର ଘଞ୍ଚ ଅରଣ୍ୟରେ

ଫୁଟେ ଅଭିମାନ ଫୁଲ

ତୁମରି ଦେହର ଚାରୁ ଚିତ୍ରପଟେ

ଯୌବନର କୋଳାହଳ ।

ନୀଳ ନିଶିଥର ନିରୋଳାରେ ତୁମେ

ଚୁପିଚୁପି କୁହ କଥା

ତୁମ ନୀଳଶାଢୀ ନୀଳ ପଣତରେ

ପୋଛିନିଅ ସବୁ ବ୍ୟଥା ।

ତୁମ ନାଲିନାଲି ଓଠରେ ଲୋ ସଖୀ

ଆଖି ମୋର ଯାଏ ଲାଖି

କେହି ଜାଣୁ ଅବା ନ ଜାଣିଲେ ନାହିଁ

ମୁଁ ନିଜେ ମୋର ସାକ୍ଷୀ ।