ଜୀବନ ପଥରେ ସଖୀ

ଚାଲିଚାଲି ବାଟ ସରେନାହିଁ କେବେ

ଇତି ହୁଏନାହିଁ ପ୍ରୀତି

ପାନ୍ଥଶାଳା ଟିଏ ଖୋଜିହୁଏ ପାନ୍ଥ

ବିତାଇବାକୁ ତା ରାତି I

ସରି ଯାଏ ନାହିଁ ଚାନ୍ଦର ଚାନ୍ଦିନୀ

ବିତୁ ଯେତେ ବର୍ଷ ମାସ

ପ୍ରିୟତମା ସଖୀ ସଲ୍ଲଜ ଚାହାଣୀ

ମନେ ଭରିଦିଏ ହର୍ଷ I

ଲହଡି ବିଦାରେ ବେଳାର ଛାତିକୁ

ଛୁଉଁଥାଏ ତାର ଓଠ

ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ଓଦା ରହିଛି ଲୋ

ବେଳାଭୂମୀ ପ୍ରୀତି ତୁଠ I

ମେଘ ଦେଖିଦେଲେ ଖୁସିରେ ମୟୁରୀ

ପର ଟେକି ନୃତ୍ୟକରେ

 ତୁମ ପ୍ରେମ ଛୁଏଁ ମାଟିରୁ ଆକାଶ

ଉଲ୍ଲାସରେ ମନ ଭରେ I

ତୁମକୁ ମୁଁ ସଖୀ ଯେତେ ଦେଖୁଥାଏ

ସେତେ ଦିଶ ନୂଆ ନୂଆ

ହୃଦୟ ନଦୀ ମୋ ଜୁଆରିଆ ହୋଇ

ଖୋଜେ ତୁମ ପ୍ରୀତି ଛୁଆଁ I

ତୁମ ହସ ସିନା ସବୁଠୁ ସୁନ୍ଦର

ତାଠାରୁ ସୁନ୍ଦର ଲୁହ

ଜୀବନଟା ସାରା ତୁମରି ପ୍ରେମରେ

ଭିଜୁଥିବି ଅହରହ I