ମନେ ମୋର ଅଭିମାନ

ହାତେ ଧରାଇଲୁ ଷୋଡଶୀ ଜହ୍ନକୁ

ରଙ୍ଗ ଭରିଦେଲୁ ଆଖିରେ ମୋର

ତୋ ମହକେ ସଖୀ ମହକି ଗଲି ମୁଁ

ମହକି ଉଠିଲା ସଚରାଚର I

ତୋ ଓଠୁ ଝରିଲା ହସର ଝରଣା

ଭେଦିଗଲା ମୋର ସର୍ବାଙ୍ଗ ସାରା

ତୋ ଆଖି ତେଜରେ ଆଲୋକିତ କଲୁ

ମଥାରେ ଲଦିଲୁ ଖୁସି ପସରା I

ଅବୁଝାଟିଏ ତୁ କେମିତି ଦେଖିବୁ

ମୋ ହୃଦୟ ତଳ ପ୍ରୀତି ଜୁଆର

ମନତଳେ ତୋର ଶତ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ

କେଉଁପରି ଅବା ଦେବି ଉତ୍ତର I

ଅସୀମ ଅମାପ ତୋ ପ୍ରେମ ସାଗର

ମାପି ପାରିବିନି ଜୀବନ ସାରା

ଜାଣିିନି ତଥାପି ନିର୍ଦ୍ଦୟ କିଆଁ ତୁ

ଦିନରେ ବି ମୋତେ ଦେଖାଉ ତାରା I

ଭଲ ପାଇବାର ସରଳପଣରେ

ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ କିଛି ନଥାଏ ସଖୀ

ମୋ ନିର୍ବୋଧ ମନ ବୁଝିନି ଏଯ଼ାଏ

ଶୂନ୍ୟଟାରେ ସିନା ଭିଜାଏ ଆଖି I

ବେଳ ରତ ରତ ହେଲାଣିଲୋ ସଖୀ

ଧିରେ ଧିରେ ସଞ୍ଜ ଆସୁଛି ନଇଁ

ଖୋଲିଦେ ଆଜି ତୋ ମନର ଦୁଆର

ଦୁଇ ଆତ୍ମା ଯାଉ ଗୋଟିଏ ହୋଇ I