ପ୍ରେମଚିଠି

ମନ ଅଣାୟତ୍ତ ହେଲା

ହୃଦୟ ଆନ୍ଦୋଳିତ ହେଲା 

ଆଖିର ଲାଜକୁଳୀ ଇସାରାରେ ତୁମ

ନବଯୌବନ ର ପସରାରେ ତୁମ 

ବିମୋହିତ ହେଲାପରେ ।

 ତୁମ ଶ୍ରୀ ଅଙ୍ଗ ରୂପ ମାଧୁରୀ କୁ

ଆଖିରେ ଆଖିରେ ଚାଖି 

ଭାବ ପରଖି ମନ ନିରେଖି 

ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମର ନିବେଦନ ଭାବ

ଭାଷାରେ ଭାଷାରେ ଜାକି 

ପ୍ରେମ ଚିଠି ଟି ତୁମରି ନାଆରେ 

ଲେଖିଥିଲି ପ୍ରାଣ ସଖୀ ।

କେତେ ଲୋକଲଜ୍ଜା କେତେ ଶରମ ଭୟ 

ହାତରେ ଧରେଇବାକୁ କେତେ ଯେ ଭୟ 

କାଳେ କିଏ ଜାଣି ଯିବ ?

ଘରେ କାଳେ କହିଦେବ ?

ସେଥିପାଇଁ ଗୋପନେ ପହିଲି ଚିଠି ମୋ

 ଯତନେ ସାଇତି ବହି ମଲାଟ ରେ 

ଡରି ଡରି ହାତେ ତୁମ ଦେଇଥିଲି ଧରେଇ 

କଲେଜ୍ ବାଟରେ ।

ଆସିଥିଲା ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର ତୁମ 

ଡାକ ଲଫାଫା ଦେଇ  

ଖାଲି ପ୍ରେମ ସ୍ଵୀକୃତି ନୁହେଁ 

ମୋ ଜୀବନ ଯଉବନ ତଟେ

ଅମୃତ ପୟୋଧି ନେଇ ।

ହେଲେ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବି 

ପ୍ରେମ ଲୁଚେ ନାହିଁ କି ଲୁଚିଲା ନାହିଁ 

ହୁରି ପଡ଼ିଗଲା ବାଟରେ ଘାଟରେ 

ପ୍ରେମ ନିନ୍ଦା କଳା ଲାଗିଲା 

ଆମ ଲଲାଟରେ ।

ଆଉ ତାପରେ ......

ପୃଥିବୀ ବକ୍ଷରେ ଲେଖାହେଲା ପୁଣି 

ଆଉ ଏକ ବିଚ୍ଛେଦ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ 

ଯାହା ଥିଲା ଆମ ଲଲାଟ ରେ ।

ତୁମ ବିବାହ ପୂର୍ବରୁ 

ଆସିଥିଲା ଶେଷ ଚିଠି ।

ସବୁ ସମ୍ପର୍କ ତୁଟେଇ 

ତୁମେ ଚାଲିଗଲା ପରେ 

ମୋ ଅଶ୍ରୁଳ ଭାବନା କୁ ଆଜି ବି 

ସଂଜୀବିତ କରି ରଖିଛି 

ତୁମର ସେ ପ୍ରଥମ ଚିଠି 

ମୋ ପ୍ରେମ ର ଗଣ୍ଠି ।

ସିନ୍ଦୂକ ଭିତରେ ରଖିଛି ସାଇତି

ସୁନା ଗହଣା ଠୁ ଅଧିକ ଯତ୍ନରେ 

ମୋ ସକଳ ପ୍ରେମ ଅନୁରାଗ ଗୁନ୍ଥି 

ମୋର ସେ ପ୍ରେମ ଚିଠି ରତ୍ନରେ ।

ସତରେ ....

ହୃଦୟହୀନ ଯଦିଓ ଏ କାଗଜ ଚିଠି 

ମୋ ସହ କରିନି ତ କେବେ ପ୍ରତାରଣା  

ତୁମେ ହୃଦୟବତୀ ଜାଣି ହୃଦ ହାରିଲି ଯେ 

ତମେହିଁ ଶେଷ ରେ କଲ ପ୍ରତାରଣା ।

ଆଜି ବି ସେ ପ୍ରଥମ ଚିଠି ସ୍ପର୍ଶରେ

 ମୋ ହୃଦ, ପ୍ରେମେ ତରଙ୍ଗାୟିତ ହୁଏ 

ଆଉ ଶେଷ ଚିଠି ପଢି ମୋ ବେନି ଅଧର 

ନେତ୍ର ଲୁଣି ଜଳ ପିଏ ।

ଏଇ ଚିଠି ଆଜି ମୋ ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟତମା 

 ପ୍ରିୟାପ୍ରତିମା  ରସ ରଙ୍ଗିନୀ କୃଷ୍ଣା 

ଛାତିରେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲେ ତାକୁ 

ମେଣ୍ଟିଯାଏ କୃଷ୍ଣ ର କୋଟି ବିରହ ତୃଷ୍ଣା ।