ପ୍ରେମ ହିଁ ସତ୍ଯ

ପ୍ରେମ ହିଁ ସତ୍ୟ , ପ୍ରେମ ହିଁ ଶାସ୍ବତ ପ୍ରେମ ହିଁ ଯେ ଚିରନ୍ତନ 

ରହିଥାଏ ଯହିଁ ପ୍ରଣୟୀ ପ୍ରାଣରେ ଅତୁଟ ‐ଭାବ‐ବନ୍ଧନ ।

ଆବେଗ ଆହ୍ବାନେ ପରସ୍ପର ପ୍ରତି ପ୍ରୀତି ‐ପୂତ ‐ପୟ ଧାରା

ନିର୍ଗତ ହୋଇଣ ନିମ୍ନଗା ପରାଏ ଅବିରତ ପୟ ‐ଧାରା ।

ଝରାଇ ଛୁଟଇ ସତ୍ୟରେ ହିଁ ସ୍ଥିତି ବବହମାନ ପ୍ରେମ ଝର

ପ୍ରସରି ପ୍ରଣୟୀ ପ୍ରାଣରେ ସୂଜଇ ମଧୁମୟୀ ସ୍ବପ୍ନ‐ ଭାର ।

ପ୍ରଣୟ ‐ ମାଧୁରୀ ପରସେ ପୀରତି , ସ୍ନେହ, ସହନଶୀଳତା

ଆର୍ଜବ ,ମାର୍ଜବ , ପରି ଦିବ୍ୟଭାବ ବିଭୂଷଣେ ସକ୍ଷମତା ।

ସଂଚରି ମାନବ ମାନସେ ଯୋଗାଏ ନବ‐ ତେଜ ‐ବଳ‐ବିଭା

ପ୍ରୀତି‐ମଧୁଝରେ ଦିବ୍ୟ ‐କରୁଣାରେ ବିକଶି ଉଠେ ପ୍ରତିଭା ।

ବାସ୍ତବତା ଯାହା ଅନିତ୍ୟ ଜଗତେ ତାହା ହିଁ କେବଳ ପ୍ରେମ

କଳ୍ପନା ପରସେ ମୂର୍ତ୍ତିମନ୍ତ ହୁଏ , କବି ଦେଖେ ମନୋରମ ।

ପ୍ରେମ ହିଁ ଚେତନା ପ୍ରାଣ‐ ଉନ୍ମାଦନା , ଶକ୍ତିମୟୀ ଚାରୁ ଧାରା

ଯହିଁ ସଂଭାବନା ସଂଯତ ଭାବନା ଆଶ୍ରୟୀ ବିପୁଳ‐ କଳା ।

ଅବସ୍ଥାନ କରି ସତ୍ୟ ଚେତନାରେ ଅବଗାହନେ ପ୍ରେରଣା

ଯୋଗାଇ ପରାଣେ ପୀରତି ପ୍ଲାବନେ କରନ୍ତି ପ୍ରାଣ ‐ଉନ୍ମାଦନା ।