ପ୍ରେମ ହିଁ ସତ୍ଯ

ପ୍ରେମ ହିଁ ସତ୍ୟ , ପ୍ରେମ ହିଁ ଶାସ୍ବତ 

ପ୍ରେମ ହିଁ ଯେ ଚିରନ୍ତନ 

ରହିଥାଏ ଯହିଁ ପ୍ରଣୟୀ ପ୍ରାଣରେ 

ଅତୁଟ ‐ଭାବ‐ବନ୍ଧନ ।

ଆବେଗ ଆହ୍ବାନେ ପରସ୍ପର ପ୍ରତି 

ପ୍ରୀତି ‐ପୂତ ‐ପୟ ଧାରା

ନିର୍ଗତ ହୋଇଣ ନିମ୍ନଗା ପରାଏ 

ଅବିରତ ପୟ ‐ଧାରା ।

ଝରାଇ ଛୁଟଇ ସତ୍ୟରେ ହିଁ ସ୍ଥିତି 

ବବହମାନ ପ୍ରେମ ଝର

ପ୍ରସରି ପ୍ରଣୟୀ ପ୍ରାଣରେ ସୂଜଇ

 ମଧୁମୟୀ ସ୍ବପ୍ନ‐ ଭାର ।

ପ୍ରଣୟ ‐ ମାଧୁରୀ ପରସେ ପୀରତି ,

 ସ୍ନେହ, ସହନଶୀଳତା

ଆର୍ଜବ ,ମାର୍ଜବ , ପରି ଦିବ୍ୟଭାବ 

ବିଭୂଷଣେ ସକ୍ଷମତା ।

ସଂଚରି ମାନବ ମାନସେ ଯୋଗାଏ 

ନବ‐ ତେଜ ‐ବଳ‐ବିଭା

ପ୍ରୀତି‐ମଧୁଝରେ ଦିବ୍ୟ ‐କରୁଣାରେ

 ବିକଶି ଉଠେ ପ୍ରତିଭା ।

ବାସ୍ତବତା ଯାହା ଅନିତ୍ୟ ଜଗତେ 

ତାହା ହିଁ କେବଳ ପ୍ରେମ

କଳ୍ପନା ପରସେ ମୂର୍ତ୍ତିମନ୍ତ ହୁଏ , 

କବି ଦେଖେ ମନୋରମ ।

ପ୍ରେମ ହିଁ ଚେତନା ପ୍ରାଣ‐ ଉନ୍ମାଦନା , 

ଶକ୍ତିମୟୀ ଚାରୁ ଧାରା

ଯହିଁ ସଂଭାବନା ସଂଯତ ଭାବନା 

ଆଶ୍ରୟୀ ବିପୁଳ‐ କଳା ।

ଅବସ୍ଥାନ କରି ସତ୍ୟ ଚେତନାରେ 

ଅବଗାହନେ ପ୍ରେରଣା

ଯୋଗାଇ ପରାଣେ ପୀରତି ପ୍ଲାବନେ 

କରନ୍ତି ପ୍ରାଣ ‐ଉନ୍ମାଦନା ।