ପ୍ରେମ ବନ୍ଧନ

ପ୍ରେମ ବନ୍ଧନ ରୁ ସୃଷ୍ଟି ଏ ଜଗତ

ଆଦ୍ୟ ଅଛି ଅନ୍ତ ନାହିଁ

ପ୍ରେମ ଡୋରେ ଥରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇଗଲେ

ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଲାଗେ ସ୍ବର୍ଗ ଭୁଇଁ ।

ଯା ମନ କୁଞ୍ଜରେ ବାଜି ନାହିଁ କେବେ

ପ୍ରୀତି ର ମଧୁ ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ସିଏ କି ବୁଝିଛି ପ୍ରେମ ବିରହ ର

ମଧୁ ମିଶ୍ରିତ ବେଦନା ।

ଚକୋର ପ୍ରେମରେ ଚକୋରୀ ପାଗଳ

ଜହ୍ନ ପାଇଁ ଝୁରେ କଇଁ

ପ୍ରେମ ବନ୍ଧନ ରେ କମଳ ହସୁଛି

ଅରୁଣ କିରଣ ଛୁଇଁ ।

ମୋହନ ପ୍ରେମ ରେ ରାଧା ରାଣୀ ବାଇ

ଝୁରି ହୁଏ ମୀରା ବାଇ

ପ୍ରେମ ବଳେ ପୁଣି ବିଷ ର ପିଆଲା

ଅମୃତ ପାଲଟି ଥାଇ ।

ପ୍ରେମ ଅସତ୍ୟ ରୁ ସତ୍ୟ କୁ ଦେଖାଏ

ଅନ୍ଧାରେ ଦେଖାଏ ଦିଶା

ହୃଦ କନ୍ଦେ ପ୍ରେମ ତୁଳସୀ ଚଉରା

ମହକେ ସଳିତା ବାସ୍ନା ।

ପ୍ରେମ ଝରିଯାଏ ଝରଣା ଟେ ହୋଇ

ହୃଦୟ କନ୍ଦର ଦେଇ

ତରଳାଇ ଦିଏ ପଥର ର ଛାତି

ପ୍ରୀତି ର ପରଶ ଦେଇ ।

ପ୍ରେମ ନୁହେଁ କେବେ କଳଙ୍କ ର ଟିକା

ସେ ଶୁଦ୍ଧ ଚନ୍ଦନ ବିନ୍ଦୁ

ପ୍ରେମ ର ସହର ଫୁଲ ର ନଅର

ମମତାର ମହା ସିନ୍ଧୁ ।

କୁଜନ ଦୁର୍ଜନ କାମୁକ୍ ଲମ୍ପଟ

ରଖି ଥାନ୍ତି ନୀଚ୍ଚ ଆଶା

ଅନାବିଳ ପ୍ରେମ କରନ୍ତି ଆବିଳ

ନ ବୁଝି ତା ପରିଭାଷା ।

ପ୍ରେମ ନୁହେଁ କେବେ ଦେହର ଦହନ

କମ୍ପିତ ଓଠ ର ସ୍ପର୍ଶ

ପ୍ରେମ ସତ୍ୟ ଶିବ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରତୀକ

ପ୍ରେମ ରେ ବନ୍ଧା ଏ ବିଶ୍ୱ ।

 

ପ୍ରେମ କୁ ମଣିଷ କରୁଛି କଳୁଷ

ପ୍ରତାରଣା ନିଆଁ ଢ଼ାଳି

ସେ ନିଆଁ ରେ କେତେ କୋମଳ ପରାଣ

ଅକାଳରେ ଯାଏ ଜଳି ।

ପ୍ରେମ ତ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ ଚିରନ୍ତନ

ପ୍ରେମ ତ ଅମୂଲ ମୂଲ

ପ୍ରେମ ଧୋଇ ଦିଏ ମନ ତଳ ପାପ

ପ୍ରେମ ଜାହ୍ନବୀ ର ଜଳ ।