ପର୍ବତ ପଥରେ ଯାତ୍ରା

କେତେ ପଥ ହୁଏ ଚାଲିବାକୁ ଏଠି,

କେତେ କେତେ ଥାଏ ଗନ୍ତବ୍ୟସ୍ଥଳ,

ପ୍ରତି ଯାତ୍ରା ଏକ ଭିନ୍ନ ଅଭିଜ୍ଞାତା,

କେବେ ବିଚ୍ଛେଦ କେବେ ହୁଏ ମେଳ I 

କେବେ ପ୍ରିୟଜନ ବନ୍ଧୁ ସହୋଦର, 

ସାଥିରେ ପୁଣି କେବେ ଅପରିଚିତ, 

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ଭ୍ରମଣ ଯାତ୍ରାଟି,

ଆନନ୍ଦ ଆଣେ ମନେ ଅସୀମିତ I 

ପର୍ବତର ଯେବେ ମିଳେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ,

କିଏ ପ୍ରତ୍ୟାଖାନ,କରି ପାରିଛି,

ଗିରିର କୁହୁକ ଯୁଗ ଯୁଗ ଲାଗି 

ମଣିଷ ମନକୁ ପରା ଘାରିଛି I 

ଲାଗୁ ଯେତେ ଭୟ ଉଚ୍ଚ ଘାଟି ପଥ,

ଭରି ଥାଉ ଯେତେ ଅରଣ୍ୟ ଘନ,

ପାଲଟେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ନିଆରା,

ପର୍ଯ୍ୟଟନ କରେ ଆତ୍ମା ପ୍ରସନ୍ନ I  

ପଥ ହେଉ ଯେତେ ଜଟିଳ ସର୍ପିଳ,

ଲାଗେ ଯାତ୍ରା ସରସ ମନୋହର,

ସହଯାତ୍ରୀ ଯଦି ମିଳେ ମନ ବୁଝା,

ସ୍ମୃତି ଗଢି ଯାଏ ପ୍ରତି କ୍ଷଣର I