ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ

ଜୀବନ ସାରା ମୁଁ ଗର୍ବ ଅହଂକାରେ

ଧରାକୁ ମଣିଛି ସରା

ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ଯିଏ ଗଢ଼ିଥିଲେ ମୋତେ

ଦିନେ ନ ଡାକିଛି ପରା ।

କେଡେ ମୁଢ ମୁହିଁ ସ୍ୱୟଂ ବଡ଼ ବୋଲି

ଭାଳିଅଛି ଅଜ୍ଞାନରେ

ଧର୍ମ ପଥ ଛାଡି କୁକର୍ମରେ ଲିପ୍ତ

ହୋଇଅଛି ଯୌବନରେ ।

ସତ ପଥ ଛାଡି ଧନ ସମ୍ପଦରେ

ତୋଳିଛି ନଅର ମୋର

କେବେ ତ କାହାକୁ ଦେଇନି ଆଶରା

ସଭିଙ୍କୁ କରିଛି ପର ।

ସରି ସରି ଯାଏ ମୋର ଶେଷ ବେଳ 

ନାହିଁ ଦେହେ ଆଉ ବଳ

ରୋଗବ୍ୟାଧି ଜାଲେ ହୁଏ ଛଟପଟ

କେବେ ପୁରିବ ମୋ କାଳ ।

ଡାକୁଛି ଈଶ୍ୱର ମୋତେ କ୍ଷମାକର

ପୟରେ କରୁଛି ଅଳି

ତୁମେ ହିଁ ରକ୍ଷକ ତୁମେ ମୁକ୍ତିଦାତା

କୃପାରାଶି ଦିଅ ଢାଳି ।

ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ପାଇଁ ନାହିଁ ତ ସମ୍ବଳ

ତୁଣ୍ଡେ ତୁମ ନାମ ଧରି

ଚାହୁଁଚି କରୁଣା ଏ ଭଵ ସାଗରୁ

କରିଦିଅ ପ୍ରଭୁ ପାରି ।