ପ୍ରାଣ ହୋଇଯାଉ ରାଧାନାମରେ ବିଲୟ ********

ରାଧାନାମର ତରଙ୍ଗ ଅନାହତ ନାଦେ ।

ସର୍ବତ୍ର ପୂରିତ ବିଶ୍ୱବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ମଧ୍ୟେ ।।

ଶୁଣି କି' ପାରୁଛ ଜୀବ ସେ ନାମ ସ୍ପନ୍ଦନ !

ଭୂମି ଠାରୁ ଭୂମା ସେହି ନାମ କମ୍ପମାନ ।।

ଏଇ ଦେଖ କେତେ ୠଷି ମୁନି ଦେବଗଣ ।

ପ୍ରୀତି-ଉଚ୍ଛ୍ୱାସେ କରନ୍ତି ସେ ନାମ ଗାୟନ ।।

କୀର୍ତ୍ତନ ଆନନ୍ଦେ ସର୍ବେ ନୃତ୍ୟେ ବିଭୋରିତ ।

ପ୍ରେମ-ଅଶ୍ରୁ ଢ଼ାଳି ରାଧାନାମରେ ପ୍ରମତ୍ତ  ।।

ଶୁଣ ସେ ମୃଦଙ୍ଗ ଧ୍ଵନୀ ଶଙ୍ଖ କରତାଳ ।

ରାଧାନାମ ମହାମନ୍ତ୍ର ତରଙ୍ଗ ଉତ୍ତାଳ  ।।

ସୁମଧୁର ସେହି ନାମ ଶାନ୍ତିର ପୀୟୂଷ  ।

ସେ ନାମ ଶ୍ରବଣେ ଭବମାୟା ଯାଏ ନାଶ ।।

ନାହିଁ ଏଠି ଦୁଃଖ ଦୈନ୍ୟ କ୍ଳେଶ ଅବା ତ୍ରାସ ।।

ବିଚ୍ଛୁରିତ ସଦା ଦିବ୍ୟପ୍ରେମର ସୁବାସ  ।।

ସେ ପ୍ରେମ-ସୁବାସରେ ଜଗତ ଆମୋଦିତ ।

ରାଧା ରାଧା କହି ସର୍ବେ ପ୍ରେମେ କୋଳାଗ୍ରତ ।।

ନାହିଁ ଏଠି ପାପ, ସର୍ବ ପ୍ରାଣ ପୁଣ୍ୟମୟ । 

ପ୍ରବାହିତ ମଧୁମାଖା ନାମର ଅମୀୟ ।।

ସର୍ବତ୍ର ପବିତ୍ର ରାଧାନାମର ସ୍ଫୁରଣେ  ।

ଦଶଦିଶ ପ୍ରକମ୍ପିତ ନାମ-ସଂକୀର୍ତ୍ତନେ  ।।

ନାହିଁ ଏଠି ଜରାବ୍ୟାଧି, କାଳର ପ୍ରଭାବ  ।

ନାମେ ଲାସ୍ୟମୟ ସର୍ବେ, ମୁଖ ଦିବ୍ୟପ୍ରଭ  ।।

ସତ୍ତ୍ଵ, ରଜ, ତମ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵେ ତ୍ରିଗୁଣ-ଅତୀତ  ।

କା'ର ନାହିଁ ମୃତ୍ୟୁ, ପାନ କରି ନାମାମୃତ  ।।

 

ଚଳ ଜୀବ ସେହି ନାମମୟ ଭାବରାଜ୍ୟେ  ।

ମୋକ୍ଷ ପ୍ରୀତି-ମନ୍ଦାକିନୀ ସେ ରାଜ୍ୟେ ବିରାଜେ  ।।

ସେ ନାମଗଙ୍ଗାରେ ତୁହି ନିତ୍ୟ ହୋଇ ସ୍ନାତ  ।

ତନୂ-ମନ ହେଉ ତୋର ବିଭୁପ୍ରେମେ ସିକ୍ତ  ।।

ରାଧାନାମେ ପ୍ରାଣତୃଷ୍ଣା ହୁଏ ନିବାରଣ । 

ମହାଚେତନରେ ଆତ୍ମା କରେ ଅଧିଷ୍ଠାନ  ।।

ଜାଣିବାକୁ ଆଉ କିଛି ରହେ ନାହିଁ ବାକି  ।

କାରଣ-କାରଣ ସ୍ଥରେ ବସେ ପ୍ରାଣପକ୍ଷୀ  ।।

ରାଧାନାମ ରାଗିଣୀରେ ଶୁଭେ ବଂଶୀସ୍ଵନ  ।

ପ୍ରାଣ-କୁଞ୍ଜବନେ ଦେଖ ସେ ମହାମିଳନ  ।।

ମହାରାସ ରଚିଛନ୍ତି ସେ ପରମକୃଷ୍ଣ  ।

ନାମେ ଲୟ ହେଲେ ମନ, ପାଇବୁ ଦର୍ଶନ  ।।

ଏ ଜୀବନବିନ୍ଦୁ କୃଷ୍ଣପ୍ରେମ-ସିନ୍ଧୁ ନୀରେ  ।

ରାଧା ରାଧା ଗାଇ ଲୀନ ହେଉ ଆନନ୍ଦରେ  ।।

ପ୍ରେମାଞ୍ଜନ ନେତ୍ରେ ଦେଖ ବିଶ୍ଵ କୃଷ୍ଣମୟ  ।

ପ୍ରାଣ ହୋଇଯାଉ ରାଧାନାମରେ ବିଲୟ  ।।