ପରା ବିଦ୍ୟା ଅପରା ବିଦ୍ୟା

ଚେତନ ଜୀବନ କରଇ ଗଠନ

ପରା ଅପରା ବିଦ୍ୟାରେ

ଯିଏ ଜ୍ଞାନହୀନ ଜନ୍ମ ମୂଲ୍ୟହୀନ

କର୍ମ ସାର୍ଥକ ନୁହେଁରେ ।

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ମାର୍ଗେ ନେଇ ପରା ବିଦ୍ୟା

ଆତ୍ମତତ୍ତ୍ବ ଦରଶନ

ଅଜ୍ଞାନାନ୍ଧକାର ନାଶି ଜ୍ଞାନାଲୋକ

ଜଳାଏ ଦୀପ ସମାନ ।

ଐଶ୍ବରୀୟ ପ୍ରୀତି ଭକ୍ତି ରସାମୃତ

ହୁଏ ହୃଦୟେ ପ୍ଳାବିତ 

ଚିନ୍ତା ଚେତନାରେ ଦିଶଇ କେବଳ

ଆତ୍ମ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି ପଥ ।

ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ମାର୍ଗର ଅଭ୍ୟାସରେ ମାତି

ଲଭଇ କେ ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନ 

ବୁଝି ବ୍ରହ୍ମତତ୍ତ୍ବ ଭାବର ମହତ୍ବ

ଜ୍ଞାନାଧୀଶରେ ଗଣନ ।

ଊକବେଦ ଆଦି ଶାସ୍ତ୍ର ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ

ଜ୍ଞାନ ଯେ ଅପରାବିଦ୍ୟା

କୁଟୁମ୍ବ ପୋଷଣ ବିଦ୍ୟା ଆହରଣ

ମାଧ୍ୟମ ହିଁ ଏହି ବିଦ୍ୟା ।

ସଂସାରୀ ଜୀବନେ ଏ ବିଦ୍ୟା ଗୋଟିକ

ଏକାନ୍ତ ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ

ସୁଖେ ଜୀଏଁ ନାହିଁ ତାକୁ ଛାଡ଼ି କେହି 

ନକରି କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ ।

କର୍ମ ହିଁ ଜୀବନ କର୍ମ ଭଗବାନ

ଶାସ୍ତ୍ରାନୁମୋଦିତ କର୍ମେ

ମନ ଯେ ରଖଇ ଧର୍ମ ଅରଜଇ

ପାଳି ନିଜର ଧରମେ ।

କୌଳିକ ବୃତ୍ତିକୁ ଆପଣେଇ ଯିଏ

ହୃଦେ ଚିନ୍ତି ଭଗବାନ 

ଧାମଇଁ ପ୍ରତ୍ୟହ ସାଧନ ପଥରେ

ହୁଏ ଆଶିଷ ବର୍ଷଣ ।

ନିଜର କର୍ମରେ ନିଜେ ଖୁସି ହୋଇ

କରି ଚିତ୍ତ ସଂଶୋଧନ

ଦୁଇ ବିଦ୍ଯା ମଧ୍ୟେ ସମାନ୍ତରାଳରେ

ପରମଧାମେ ଗମନ ।।