ପଖାଳ

ପଖାଳ ତୋରାଣି ବଡ଼ିଚୁରା ସଙ୍ଗେ, ଥରେ ହେଇଗଲେ ଭେଟ

ପ୍ରାଣ ଥିବା ଯାଏ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ କିଛି , ଆପେ ପୁରିଯାଏ ପେଟ ।

ଦହି ଛୁଙ୍କ ଦେଇ ମା ବାଢ଼ିଦେଲେ କଂସା ରେ କଂସେ ପଖାଳ

ବାଇଗଣ ପୋଡା, ପିଆଜ ଟେ ଥିଲେ ପୁରା ଜମିଯାଏ ଖେଳ ।

ନାହିଁ ଦରକାର ପରିବା ପତର ସାଥେ ଥିଲେ ଲଙ୍କା ଲୁଣ

ପହିଲି ଫଗୁଣେ କଷି ଆମ୍ବ ଛେଚା ପଖାଳ ର ସାଥି ଜାଣ ।

ଚାଷୀ ଭାଇ ଯେବେ ବଇଶାଖ ମାସେ ବିଲରେ ଚଲାଏ ହଳ

ପ୍ରାଣ ରକ୍ଷା କରେ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଖରା ରୁ ଗଣ୍ଡେ ବାସି ପଖାଳ ।

ପଖାଳ ଆମର ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ସ୍ୱାଭିମାନ ର ପ୍ରତୀକ

ନାହିଁ କିଛି ପୁଣି ପଖାଳ ର ସମ ଅଭୁଲା ତାର ମହକ ।