ପିତ୍ରାଳୟ

ତୁମେ ଥିଲ ବୋଲି 

ଘର ଲାଗୁଥିଲା ମନ୍ଦିର l

ତୁମେ ଥିଲ ବୋଲି

ବୈଶାଖୀ ରେ ଥିଲା ଶ୍ରାବଣର ଜୁଆର l

ତୁମେ ଥିଲ ବୋଲି

ଘରେ ଫୁଟୁଥିଲା ଖୁସିର ଆସର l

ତୁମେ ଥିଲ ବୋଲି

ଘରେ ଥିଲା ହସର ସମ୍ଭାର l

ତୁମେ ଥିଲ ବୋଲି

ଘର ଥିଲା ଭୁବନ ଇନ୍ଦ୍ରର l

ତୁମେ ଥିଲ ବୋଲି

ମାଆର ମଥାରେ ଥିଲା ଲାଲି ସିନ୍ଦୂର l

ତୁମେ ଥିଲ ବୋଲି

ପୁରି ଉଠୁଥିଲା ସୁନାର ସଂସାର l

ତୁମେ ଥିଲ ବୋଲି

ଥିଲା ମାଆ ମୁଖେ ଖୁସିର ଲହର l

ହେଲେ ଦାଦା ତୁମେ ନାହଁ ଵୋଲି

ଘର ଲାଗୁ ନାହିଁ ଆଉ ମନ୍ଦିର ମନ୍ଦିର l

ତୁମେ ନାହଁ ବୋଲି

ହଜିଗଲା ମାଆର ମଥାରୁ ସିନ୍ଦୂର l

ତୁମେ ନାହଁ ବୋଲି

ଆଜି ସେ ହସୁନାହିଁ ବାରମ୍ବାର l

ଯେତେ ଦୂରେ ଥାଅ ସ୍ମୃତି ସବୁ

ତେଜି ମନେ ଆମ୍ଭର l

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମ ପାଇଁ

ଖୋଜିବୁ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ତୁମର l

ସ୍ୱର୍ଗେ ଥାଅ କାମନା କରିବୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ତୁମର

ସବୁ ଜନ୍ମେ ପାଇବାକୁ ପିତୃତ୍ୱ ତୁମର l

ସ୍ମୃତି ସବୁ ଭାସିଉଠେ ମାନସ ପଟରେ

ସତ ପିତ୍ରାଳୟ କେତେ ଲାଗୁଥିଲା ନିଜର l