ପିଣ୍ଟୁ

ଜାଣ ଶର୍ମୀ !

ଦେବ ପ୍ରତୀତ ସବୁଯାକ ଈଶ୍ୱରଠାରେ

କାଣିଚାଏ ଦେବତ୍ୱ ନଥାଏ !

କିନ୍ତୁ ଥାଏ - 'ପିଣ୍ଟୁ' ଠାରେ !

ଯେ' ନିର୍ଭୟ , ନିଃସଂକୋଚରେ ଧାଉଁଥାଏ

ଲହଡିର ମଝିରେ ଅବା ବାଲୁକାର ଶେଯରେ ।

ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ପରି ,

ପିଣ୍ଟୁଠାରେ ନା ଭୋକ ଥାଏ , ନା ଶୋଷ ।

ମୋଟାମୋଟି ନଥାଏ ବି କିଛି ଗୋଟେ ଷଢଯନ୍ତ୍ର ।

ପିଣ୍ଟୁ କେବଳ ପିଣ୍ଟୁ ।

ଗୋଟେ ସାମୁଦ୍ରିକ ଈଶ୍ୱର ।

ଯା'ପାଇଁ ଲୋଡାନାହିଁ , ପ୍ରତିଷ୍ଠାର ବଡ ଦେଉଳ ।

ନାହିଁ ନାହିଁର ଏ ନିଃସ୍ୱପଣ ଭିତରେ ,

ପିଣ୍ଟୁ ଠାରେ ଯା' ଥାଏ -

ସମୁଦ୍ରେ ଲୁହ ଆଉ ପର୍ବତେ କୋହ !!!!

ତୁମେ ଏବେ ପଚାରିପାର -

ପିଣ୍ଟୁ ତ ଈଶ୍ୱର ! ତା'ର ପୁଣି ଏ ଲୁହ କୋହ ?

ହାହାହା ! ମୋ'ପ୍ରିୟ ଶର୍ମୀ !

ନଥିବାରୁ ଥିବା ଖୋଜି ନେବା ,

ହାରି ମଧ୍ୟ ଜିତି ପାରୁଥିବା ,

ସର୍ବାଧିକ ପ୍ରେମ ଭୋଗୁଥିବା,

ପିଣ୍ଟୁ , ଏକ ଅଜବ ଈଶ୍ୱର !!!!

ଏବେ ତୁମେ ପୂଜା କର ଅବା ଛି' କର

ପିଣ୍ଟୁ ଧାଉଁଥିବ , ବେଳାଭୂମିର ଏପ୍ରାନ୍ତ ରୁ ସେ ପ୍ରାନ୍ତ ।

ନା ହରାଇବ ସେ ତା' ଦେବତ୍ୱ !

ନା ବାଧ୍ୟହୋଇ ଛାଡିଦେବ ପିଣ୍ଟୁତ୍ୱ !!

ଜାଣ ଶର୍ମୀ !

ଇଚ୍ଛା କରି ଛାଡି ହୁଏନି ଏ ପିଣ୍ଟୁତ୍ୱ !

ସତ କହୁଛି , ଛାଡି ହୁଏନି ଏ ପିଣ୍ଟୁତ୍ୱ !!!

@ ଅମିୟ ବେଜ୍