ଫୁଲଟିଏ

ଫୁଲଟିଏ ସଦା ବୃନ୍ତ ପରେ ଥାଇ

ଖିଲି ଖିଲି ହସୁଥାଏ

କେବେ ସେ ଗଭାରେ ପୁଣି 

କେବେ ମଧୁ ଶାଳାରେ

ସଭିଙ୍କର ମନ ମୋହୁଥାଏ ।

ସୁବାସ ରେ ତାର ଜଗତ ମହକେ

ମନ ହୁଏ ଉତ୍ ଫୁଲିତ

ତା'ଶୋଭା ରାଜିରେ ହସଇ ଧରଣୀ

ପ୍ରକୃତି ରାଣୀଟା

ହୋଇ ଉଠଇ ଜୀବନ୍ତ ।

କି ସୁନ୍ଦର ତା'ର ଶିକ୍ତ ଅଧର

ଦିଶେ କାକର ବିନ୍ଦୁରେ

ମନ କିନ୍ତୁ ତା'ର ସଦା ଖୋଜୁଥାଏ

ଲୋଟିବାକୁ ବିଭୂ ପୟରେ ।

ଶାନ୍ତ ସୁନ୍ଦର କୋମଳ ମନ ତା

ସଦା ହର୍ଷୋତ୍ ଫୁଲ ଥାଏ

କ୍ଷଣିକ ପାଇଁ ସେ ଦୁନିଆକୁ ଆସି

କେତେ ଖୁସି ଭରି ଦିଏ ।

ଫୁଲଟିଏ ପରି ହୃଦୟକୁ କର

ଜୀବନ ଅଟେ ଅଳିକ

ନିଜେ ହସ ଆଉ ଅନ୍ୟକୁ ହସାଅ

ମନରେ ଭରି ପୁଲକ ।