ଫୋନି

ତମେ ଯେବେ ଆସିଗଲ

ବାତ୍ୟା ଫୋନି ନାମେ-

ଏ ଧରାକୁ ମାଡ଼ି ।

କମ୍ପନ ଖେଳିଗଲା

କରାଳ ଭୟରେ 

ଚତୁପାର୍ଶ୍ୱକୁ ସତରେ ।

ବିଖଣ୍ଡିତ କଳାରଙ୍ଗ ,

ଭାସି ଭାସି ଯାଉଥିଲା

ଦୋହଲାଇ ସଭିଙ୍କ ମନରେ ।।୧।।

କେମିତି କେଜାଣି,

କୋଉ ଏକ, ଅକାଳ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

ଉଠେଇ ନେଲା-

ପ୍ରକୃତିର କେତେ ସାଜସଜା

ବୃକ୍ଷଲତା ଘରଦ୍ଵାରକୁ 

ଆଖି ପିଛୁଳାରେ ।

ଘୁର୍ଣ୍ଣିଝଡ଼ ,ବର୍ଷା ପୁଣି 

ପବନର ଉଦଣ୍ଡ ନୃତ୍ୟରେ

ଭାଙ୍ଗିଦେଇଗଲା କେତେ କେତେ 

ହାତ ଗଡ଼ା ସ୍ମୃତି ଆଉ 

ସୁନାର ସଂସାର   ।।୨।।

ଓଦା କରି ଦେଲା 

କେଉଁ ଏକ ଅଜବ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ,

ଗାଁ, ସାହି, ସହର ଗଳିର

ଚଟାଣ ଚେହେରାକୁ ।

ଟୁପଟାପ ଅଦିନିଆ ବର୍ଷାର ନିଆଁରେ

ତତଲା ଭୁଇଁକୁ।

ଭୟଙ୍କର ରୁପ ନେଇ

ଅତ୍ୟାଚାର କରିଚାଲେ 

କେତେ କାଳ ଫୋନି

ଜିଲ୍ଲା ପରେ ଜିଲ୍ଲାକୁ ।।୩।।

ଜୀବନ ସବୁ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ

ଏବେ ବି ଦିଗହରା - 

ଜୀଇଁବା ରାସ୍ତାରେ ।

ଭୋକିଲା ପେଟର

କୋହ ଯେ କହୁଛି

ଶୋଇଯାଆ ଏବେଠୁ ତୁ

ଯନ୍ତ୍ରଣାର ନିଦ ପିଠିରେ ।।୪।।

ଦରଦାମ ବଢେ ଏଠି,

ଆକାଶ ଛୁଆଁ ଭଳି ନୀତି

ସକାଳର ଜଞ୍ଜାଳ ବୋଝରେ ।

କିନ୍ତୁ,

ନେତା ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କର 

କେତେ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି-

ଯୋଜନା-ବିକାଶ, 

ଆଶ୍ୱାସନା ପୁଣି ପ୍ରତାରଣା

ସତେ ଲମ୍ବା ପ୍ରତିକ୍ଷାରେ  ।।୫।।

ଜୀବନ ଏଠି, 

ମୃତ୍ୟୁ ସହ ସଂଘର୍ଷ କରେ

ବିଜୁଳି ଅବା ପିଇବାପାଣିର

ଘୋର ଅଭାବରେ ।

ରାଜ୍ୟ ଓ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ

କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା ଖାଲି

ରିଲିଫର ଲମ୍ବା ତାଲିକାରେ ।।୬।।

ଛଟପଟ ହୁଏ,

କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତର ଜୀବନଗୁଡିକ

ତାତି -ତତଲା ତାତିରେ ।

କେବେ ସୁଧୁରିବ, ଦୁଖର ଦୁର୍ଦଶା

ଭାସିଭାସି ଆଖି ଲୁହରେ  ।।୭।।

ମିଡ଼ିଆ ବାଲାଟା

ଦେଖୁଛି, କହୁଛି- 

ନୀତି ସକାଳଠୁ ସଂଜ ରାତିରେ ।

ସଇତାନ ଆଜି,

 ସରକାରରୀ ବାବୁ- ଜାଣିଶୁଣି ସବୁ

ଶୋଇଛି ବିଦେଶୀ ନିଶାରେ  ।।୮।।

ମହା ବାତ୍ୟା ପରେ ,

କେତେ ବାତ୍ୟା ଗଲା ଖାଇ,

ଗଲା ପୁଣି ଏବେ ଫୋନି.....

ତଥାପି କହୁଛି-

କଲେକ୍ଟର ବାବୁ

ଆଂଶିକ ହୋଇଛି କ୍ଷତିରେ।

ଲୋକେ ରାଗିଗଲେ

ଚାରିଆଡେ ପୁଣି

ଅବରୋଧ କରି ରାଜ ରାସ୍ତାରେ ।।୯।।

ତେଲ ଲୁଣ ଘର,

ସୁଖର ସଂସାର 

ହଜିଗଲା କୋଉ ସନ୍ଧିରେ ।

ସଜଡ଼ା ସଂସାର

ଉଜୁଡି ଗଲା ଯେ ।

କିଛି ରଖିଲାନି ମୋର

ସବୁ ଚାଲିଗଲା - 

ଏଇ ଫୋନିର ବାତ୍ୟାରେ  ।।୧୦।।