ଫଗୁଣ

ଫଗୁଣ ମରୁତ ହରିନିଏ ଚିତ୍ତ,  

ନୁହେଁ ଉଷ୍ଣ ନୁହେଁ ଶୀତ,

ସେହି ପବନର ପରଶରେ ହୁଏ,

ତନୁ ମନ ଶିହରିତ ।

ସୁଗନ୍ଧରାଜ ଓ କାମିନୀ, ଯୂଇର

ସୌରଭ ଅଭିମନ୍ତ୍ରିତ,

ଚଇତି ପବନ ହୁଏ ନିୟୋଜିତ,

ସୁଗନ୍ଧରେ ବିମୋହିତ ।

ଚୂତ ତରୁ ଡାଳୁ ମଳୟେ ପ୍ଳାବିତ,

କୋକିଳ ମଧୁ କୂଜନ,

ଶ୍ରବଣରେ ହୋଇ ସ୍ୱର ନିନାଦିତ,

ମନ ହୁଏ ଧ୍ୟାନମଗ୍ନ । 

ଚକ୍ଷୁ ତୃପ୍ତ ହୁଏ କଳି ସମ୍ଭାରରେ, 

ଉପଲବ୍ଧ ରଙ୍ଗ ଆଭା,

ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ବୃକ୍ଷ ପଲ୍ଲବିତ

ଛୋଟ ବଡ଼ ପୁଷ୍ପ ଶୋଭା । 

ଅନୁପମ ହୋଲି ରଙ୍ଗର ଉତ୍ସବ,

ରଙ୍ଗରେ ହୁଏ ରଙ୍ଗୀନ

ରଙ୍ଗହୀନ ଧରା ହୁଏ ରଙ୍ଗଭରା

ରଙ୍ଗରେ ହୁଏ ମଗନ

ପ୍ରିୟା ଚିବୁକରେ ଅବିର ହସ୍ତରେ,

ପ୍ରଲିପ୍ତେ ମନ ବିକଳ,

ସେ ନାରୀ ଚଞ୍ଚଳା ପ୍ରୀତି ମଧୁବୋଳା,

ଧରା ଦିଏନି ଚଞ୍ଚଳ ।  

ଧାବମାନ ବେଳେ ଫେରି ଫେରି ଚାହେଁ,

ବଢାଏ ହୃଦ ସ୍ପନ୍ଦନ,

ଦୃଷ୍ଟି ଢଳ ଢଳ କମଳ ନୟନ,

ପ୍ରଲୁବ୍ଧିତ କରେ ମନ । 

ଏହି ସବୁ ରସ ସମ୍ମିଳିତ ଭାବେ,

କରେ ଫଗୁଣ ମନୋଜ୍ଞ,

ପ୍ରଭୁ ପାଦପଦ୍ମେ ଏ ମାସ ନିମନ୍ତେ,

ଧରାରେ ଆମେ କୃତଜ୍ଞ।