ଭଗବାନଙ୍କର ଡାକରା

ଭଗବାନଙ୍କର ଡାକରା ପାଇ କବୀର ଧରିଛି ରାହା,

ସାଧୁ ମେଳରେ ଯେ ସୁଖ ମିଳେ, ବୈକୁଣ୍ଠରେ କାହିଁ ତାହା !

ପରଶ ମଣି, ସାଧୁଙ୍କ ସ୍ପର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଅଛି ବୈଷମ,

ଲୁହାକୁ ମଣି କାଞ୍ଚନ କରେ, ସାଧୁ କରେ ନିଜ ସମ ।

କୃଷ୍ଣକନକ ଠାରୁ କନକ ଶତ ଗୁଣ ନିଶା କରେ, (କୃଷ୍ଣକନକ – ଅଫିମ)

ଆପୁ ଖାଇଲେ ନିଶା, ଅନ୍ୟଟି କେବଳ ଥିଲେ ପାଖରେ । (ଆପୁ – ଅଫିମ)

ସବୁ ଧର୍ମର ଗୃହ ଜାଳିଲେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଦୁଃଖ ନାହିଁ,

ଜଳାଅ ନାହିଁ ସ୍ନେହି ହୃଦୟ, ସେଠାରେ ରହନ୍ତି ସେହି ।

କବୀର, ଶୋଇ ରହିଛୁ କାହିଁକି, ଜାଗ୍ରତ ହୋଇ ବସ,

ଯାହା ସାଥୀରେ ଶରୀର ବୁଲେ, ସେ ତୁମ ମିତ ସରସ ।

ପ୍ରେମର ରଜ୍ଜୁ ଲମ୍ବାଅ ନାହିଁ, ଯେପରିକି ଛିଣ୍ଡିଯିବ,

ଛିଣ୍ଡିଲେ ଥରେ ଯୋଡ଼ି ହେବନି, ଯୋଡ଼ିଲେ ଗଣ୍ଠି ପଡ଼ିବ ।

ଯାହାର ଯେଉଁ ଗୁଣ ରହିଛି, ତାହାହିଁ ସିଏ ଦେଖାଏ,

ପାଖରେ ଯାହା ନାହିଁ ତାହାକୁ କେଉଁଠୁ ଆଣିବ ସିଏ ।

କବୀର ବଡ଼ ପାଟିରେ କହେ, ଦୁଇ କଥା ଲେଖି ନିଅ,

ଅର୍ଥ ଲୋଭର କିଣା ଚାକର, ଭୋକିଲାକୁ କିଛି ଦିଅ ।

ପ୍ରଭୁ ଧ୍ୟାନରେ ମଗ୍ନ ହୁଅ ତୁ, ମୁଖରେ କିଛି ନ ବୋଲ,

ବହିଃ ଦ୍ୱାରକୁ ବନ୍ଦ କରି ତୁ ଅନ୍ତର ଦ୍ୱାରଟି ଖୋଲ ।

କବୀର, ଶୋଇ କରୁଛୁ କଅଣ? ନିଦକୁ ପ୍ରେମ ନ କର,

ଯେମିତି ରାତି ସ୍ୱପ୍ନ ଅଳିକ, ସେମିତି ଏହି ସଂସାର ।

ଚତୁରତାରେ ହରି ମିଳେନି, ବାସ୍ତବ ଏହି କଥନ, 

କାମନା ଶୂନ୍ୟ, ଲକ୍ଷ ବିହୀନ ପ୍ରେମରେ ପ୍ରଭୁ ମଗନ ।

ମିଛୁଆ ସାଙ୍ଗ ମିଛୁଆ ହେଲେ ଦୁଇ ଗୁଣ ହୁଏ ସ୍ନେହ,

ମିଛୁଆ ସତ୍ୟବାଦୀ ଭେଟିଲେ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ସବୁ ମୋହ ।

କବୀର ସାଧୁ ସଙ୍ଗତ କେବେ ଫଳହୀନ ହୁଏ ନାହିଁ,

ଚନ୍ଦନ ଅନ୍ୟ କାଷ୍ଠ ସାଥୀରେ କେବେ ନଷ୍ଟ ହୁଏ ନାହିଁ ।

କବୀର ନାଳ ମଧ୍ୟସ୍ଥ ଜଳ କେହି ପାନ କରେ ନାହିଁ,

ସେ ଜଳ ଗଙ୍ଗା ସାଥେ ମିଶିଲେ ଗଙ୍ଗୋଦକ ହୋଇଯାଇ ।

ଯେଉଁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କାଳ ତୋ କାୟା ଘଷି କ୍ଷୀଣ କରିନାହିଁ,

ଯେଉଁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜରା ଓ ରୋଗ ପାଖକୁ ତୋ ଆସିନାହିଁ,

ଯେଉଁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବାଣୀ ତୋହର ଅତି କ୍ଷୀଣ ହୋଇନାହିଁ,

ଗାଇ ଚାଲ ତୁ ଭଜନମାଳା, ପ୍ରାଣୀ ମନା କର ନାହିଁ ।

କବୀର ଅବିଗୁଣ ନା ଘେନ, ବାଛି ଭଲ ଗୁଣ ଘେନ,

ମଧୂପ ପୁଷ୍ପ ସଂଗ୍ରହ ରୁପେ ରଖ ସବୁ ସ୍ମୃତିମାନ ।

ଗୁଣକୁ ଯଦି ଗ୍ରାହକ ମିଳେ ଲକ୍ଷ ସଂଖ୍ୟା ବିକ୍ରି ହୁଏ,

ଗୁଣର ଯଦି ଗ୍ରାହକ ନାହିଁ, କଉଡ଼ି ମୂଲରେ ଯାଏ ।

ପ୍ରତି ଶ୍ୱାସରେ ନାମକୁ ଭଜ, ଯେଭଳି ବ୍ୟର୍ଥ ନ ଯିବ,

କିଏ ଜାଣିଛି ଆସନ୍ତା ଶ୍ୱାସ ଆସିବ କି ନ ଆସିବ ।

କଚ୍ଚା ଶରୀର ମନ ଅସ୍ଥିର ଅକର୍ମରେ ସଦା ରତ,

ଯେତିକି ନର ବେପରୁଆ ହୁଏ ସେତେ କାଳ ହସେ ରତ । 

ଲୋଇଲି କଳା, ହଂସ ସଫେଦ, କାୟା ରଙ୍ଗ ନିରାଧାର,

ଏହି ସଂସାରେ ମାଟିର ଘଡ଼ା ବହୁଧା ଗଢ଼େ କୁମ୍ଭାର ।

ଏକା ପବନ ଏକା ବାରିଦ ଏକା ଜାତି ଏ ସଂସାର,

ଏକା ମାଟିରେ ଗଢ଼ଇ ଘଟ ଏକ ହି ସୃଜନକାର ।

ଅନେକ ଥର କାବାକୁ ହଜ୍ କରି ଗଲେଣି କବୀର,

ପୀର, ମୋ ଦୋଷ କେଉଁଠି ଅଛି, କଥା ନ କହେ ଠାକୁର ।

ସରଳମତି ଜାଗ ସମ୍ପ୍ରତି କର ସତ୍ୟ ଅନୁଧ୍ୟାନ,

ବୁଝିବା ଶକ୍ତି ଦେଇଛି ଯିଏ ନ ଜାଣେ ଧର୍ମ ବିଭିନ୍ନ ।

କବୀର କହେ ଚେତରେ ଭୋନ୍ଦୁ,

କହିଲାବାଲା ତୁର୍କ ନା ହିନ୍ଦୁ ।