ଫଗୁଣ ଯାଇଛି ଚାଲି

ଫୁଟିଥିଲା ସ୍ମୃତି ସବୁ ଏ ମନ ଗହନ ବନେ

କେତେ ରୂପ ରଙ୍ଗ ଆଉ ବାସନା ଖେଳାଇ ,

କୋକିଳର କୁହୁ ତାନ ବଉଳ ପେନ୍ଥିର ବାସ

ଝର ଝର ଝରୁଥିଲା ମନକୁ ଝୁମାଇ ।

ନଈ ପଠା ଆମ୍ବ ତୋଟା ସୋରିଷ ଫୁଲର ହସ

ଲାଗିଥିଲା ମନେ ମୋର ପ୍ରୀତିର ପାର୍ବଣ ,

ଭିଜୁଥିଲି ରାତି ରାତି ଜୋଛନାରେ ଏକା ବସି

ଗଣୁଥିଲି ତୁମ ଆସିବାର ତିଥି ବାର ଦିନ ।

ବୈଶାଖର ରୋଦ୍ରତାପ ମୋ କାନରେ କହି ଗଲା

ତୁମେ କାଳେ ଫେରିବନି ଏ ଫଗୁଣ ସାଥିରେ ,

ଶିନ୍ଥିରେ ସିନ୍ଦୁର ନାଇ ପ୍ରେମକୁ କବର ଦେଇ

ସୁନା ଘର ଗଢ଼ିବକୁ ଚାଲି ଗଲ ଆଉକା ସାଥିରେ ।

ସେବେଠୁ ଜଳୁଛି ମନ ଆତ୍ମା ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ପରାଣ

ଧୀରେ ଧୀରେ ଝାଉଁଳିଛି ପ୍ରେମ ଫୁଲ ବନ ,

କି ଅବା କରିଲି ଦୋଷ ପ୍ରେମେ ମୋ ଭରିଲ ବିଷ

ମୋ ଯଉବନ ଜଳିଗଲା ତୁମ ପାଇଁ ଜାଣ ।

ମନ ଏଠି ଛାଡି ଗଲ ଶରୀରକୁ ନେଇ ଆହା

ପାଲଟିଲ ଗନ୍ଧହୀନ ବଣର ପଳାସ ,

ଜନମ ଜନମ ପାଇଁ ପ୍ରେମ ମୋ ଅମର ରହୁ

ଏ ଜୀବନ ସରିଯାଉ ଭରି ଅବଶୋଷ ।

ଆଜି ତୁଠର ପଥର ସାଜି ନଦୀକୁ ମୁଁ ଶୁଣାଉଛି

ଦୁକୁ ଦୁକୁ ଜଳୁଥିବା ମୋ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ,

ଫଗୁଣ ଯାଇଛି ଚାଲି ମୋ ଆଖିରେ

ଭରି ଦେଇ ଅଶରା ଏ ଲୁହର ଶ୍ରାବଣୀ ।

ପ୍ରଭାତ କୁମାର ନାୟକ

ମଧୁପୁର , ଭଦ୍ରକ , ଓଡିଶା