ଫଗୁନ୍ ଆଏଲା

ମାଘର୍ ଶେଷେ ଆଏଲା ଫଗୁନ୍

ପଲେଇଗଲା ଶୀତ୍ ଦେଖୁନ୍ ଦେଖୁନ୍ ।

ଧୀରେ ଧୀରେ ବଢ୍ ଲା ଖରାର୍ ତେଜ୍

ଲୁକେ ଖୁଜ୍ ଲେ ପବନ୍ ଛାଡ୍ ଲେ ଶେଯ୍ ।

ଚାରିକୁତି ଚହଟିଗଲା ବଉଲିଆ ପବନ୍

ବେଲ୍ ବୁଡ଼େ ବୁଲ୍ ବାର୍ କେ ଲାଗ୍ ଲା ମନ୍ ।

ଲାଗ୍ ସି ସୁନ୍ଦର୍ ଫଗୁନ୍ ଜନ୍

ଝଟ୍ କୁ ଥିସି ତାର୍ ପର୍ ଛା କିରନ୍ ।

ଗଛୁ ପତର୍ ଝଡ୍ ବାର୍ ଆଏଲା ସମିଆ

ଠୁଁଟା ଗଛ୍ ବି ଦିଶୁଛେ ବଢିଆ ।

ଗୀତ୍ ଗାଏଲା କୁଇଲି ଆମ୍ ବଉଲ୍ ଆଏଲା ଯେନ୍ ତା

ଖାଏଲେ ଜାନ୍ ବ ନୁନ୍ ମିର୍ଚା ସାଙ୍ଗେ କଁଚା ଆମ୍ ର ସୁଆଦ୍ କେନ୍ ତା ।

ବାଏର୍ ବେଉଷା କଥା ଆଉ ନାଇ କହନ

ଶସ୍ତା ହେଲା ଶାଗ୍, ସବ୍ବ୍ ଜି କୁବି ବାଏଗନ୍ ।

ବଛର୍ କିଆ ଖେଲ୍ କୁଦ୍ ଲାଗି ବସ୍ ଲା ଇସ୍କୁଲ୍ ମାନ୍ କେ

ସତେ ଯେନ୍ ତା ଇସ୍କୁଲ୍ ମାନେ ବି ଟାକି ଥିସନ୍ ଇ ମାସ୍ କେ ।

ଆର୍ ଦିନାଁଦୁ ଗଲା କି ଫଗୁନ୍ ଚଦୁର୍ ଦସୀ ଆଏଲା

ଗାଁ ଗାଁ ଥି ଜାଗର୍ ଯାତ୍ରା ଲାଗ୍ ଲା ।

 

ଆର୍ ପନ୍ ଦ୍ର ଦିନେ ଆଏଲା ଫଗୁନ୍ ପୁନି ହୋ

ଦୋଲ୍ ଯାତ୍ରା ସାଙ୍ଗେ ଫଗୁ ମଖା ମୁଖି ହେଲା ହୋ ।

ଦୋଲ୍ ଆଗ୍ ରୁ ହୋଲ୍ ପୁଡାସନ୍ ଇଟା ଆଏ ସତ୍

ଇତାର୍ ଉତାରୁ ରଙ୍ଗ ଖେଲ୍ ଲାଗ୍ ସି ବଡା ଉସତ୍ ।

ଏନ୍ ତା ଏନ୍ ତା ଫଗୁନ୍ ମାସ୍ ପଲେଇ ଯାଏସି ସିନେ

ଇ କଥା ସବୁ ପାସ୍ ରି ନାଇ ହଏ ,ରହି ଯାଏସି ମନେ ।