ଫେରିଆ ତୁ କାହ୍ନା

ଫେରିଆ ରେ ବାଇୟା ତୁ ଏଇ ମୋ କୋଳ କୁ ,

ପଣତ ରେ ଢାଙ୍କି ଦେବି ମୁଁ, ତୋ ମଥା କୁ ।।

ଡରୁଛି ରେ ମାଆ ମନ , ତତେ ଝୁରି ମରେ ,

ଭଲ ରେ ଅଛୁ ତ ବାବୁ , ତୁ ବିଦେଶ ରେ ।।

ମୋ ପଖାଳ କଂସା ଏଇ ଝାଟି କୁଡ଼ିଆ ,

ତୋ ବିନା ଦି ମୁଠା ଭଲ ସେ ରୁଚେନା ।।

ତୋ ବାଟ କୁ ଚାହିଁ ଆଜି ବସିଛି ସେମିତି ,

କେବେ ତୁ ଫେରିବୁ ବାବୁ , କହିନୁ ବି କିଛି ।।

ମାଆ ର ମମତା କି ବା ଭୂଲି ତୁ ଗଲୁ ,

ବେଦଶ ରେ ବାବୁ ବଡ଼ ମଣିଷ କି ହେଲୁ ।।

ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ଧନ ଜନ , ରାଜ ର ଉଆସ ,

ତୁ ଥିଲେ ପାଖେ ମୋର ,ଥିବ ଓଠେ ହସ ।।

ତୋ ବାପା କହୁଚି ମତେ ,ତୁ ଯାଇଛୁ ବଦଳି ,

ମାଆ ମନ କି ବୁଝିବ , ଜାଣିବେ ବା ସେ କିପରି ।।

ନିତି ତୋ ପାଇଁ ପୂଜା ମୁଁ କରେ ,

ମୋ ମନ କହୁଛି ତୁ ଝୁରୁଥିବୁ ଦୂରେ ।।

ଆଶା ର କିରଣ ଆଜି ତଥାପି ଜୀବିତ ,

ମେରୁଦଣ୍ଡ ନଇ ଗଲେ ବି , ଆଜି ମୁଁ ଦମ୍ବ ।।

ଆମେ ଦୁଇ ପ୍ରାଣୀ ଆଜି ଜଣେ ଜଣ ଙ୍କର ,

ସାହାରା ସାଜିଛୁ ଆଜି ବାଟ ଚାହିଁ ତୋର ।।

କାହିଁ ମାନ କରି ବାବୁ , ରହିଛୁ ତୁ ଦୂରେ ,

ଚାଷ କରି ଖୁସି ରେ ତୁ ରହିଥାନ୍ତୁ ଘରେ ।।

ତୋ ବାପା ର ବଳ ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇଥାନ୍ତୁ,

ପେଟ ଭୋକ ପାଇଁ ବିଦେଶକୁ କାହିଁ ଗଲୁ ।।

ଗାଁ ସାରା ଘରେ ଘରେ ଖାଲି ବୁଢା ବୁଢ଼ୀ ,

ମୁଁ ଝୁରିଲେ ତତେ ,କୁହନ୍ତି ସମସ୍ତେ ମତେ ପାଗେଳି ।।

ଖଟି ଖାଇବା କୁ ଆଉ ନାହିଁ ଅଣ୍ଟାରେ ବଳ ,

ତଥାପି ତୋ ବାପା ବିଲରେ କରୁଛନ୍ତି ହଳ ।।

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ରେ ଚାଷ କାମ କେତେ ବା ପାରିବେ ,

ତଥାପି ପେଟ ପାଇଁ ହଳ ନିତି ସେ କରିବେ ।।

କେତେ ବୁଝେଇ କହିଛି ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ,

କିଛି ଦିନ ପରେ ତୁ, ଫେରିବୁ ଗାଁ କୁ ।।

ରାଗେ ଗର ଗର ହୋଇ ଗାଳି ସେ କରନ୍ତି ,

ତଥାପି କହୁଛି ବାବୁ ତତେ ବେଶି ଝୁରି ସେ ହୁଅନ୍ତି ।।

କଥା ମୁଁ ଦେଉଛି ତତେ , ତୁ ଫେରି ଆସିଲେ ,

ବୁଝେଇ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଦେବି , କୋଳେଇ ସେ ନେବେ ।।

ବୟସ ର ରାତି ଆଜି ଆଉ ବେଶି ନାହିଁ ,

ସବୁ ଦିନ ସକାଳୁ ତତେ , ଉଠି ମୁଁ ଝୁରି ହୁଅଇ ।।

ଫେରି ଆରେ କଳା କାହ୍ନୁ ,କାହିଁ ଗଲୁ ବାବୁ ,

ଶେଷ ବେଳେ ବୁଢ଼ାବୁଢ଼ୀ ତତେ ଦେଖି ତ ପାରିବୁ ।।

ରାତି ପାହି ସକାଳୁ ମୁଁ କବାଟ ଖୋଲିଲି ,

ମୋତିଆ ଆଖିର ଝାପ୍ସା ଆଲୁଅରେ ,

ତତେ ଚିହ୍ନି ମୁଁ ପାରିଲି ।

ଖୁସିରେ ମୁଁ ନାଚୁ ଥିଲି ଘର ଅଗଣା ରେ ,

ତୋ ବାପା ହସୁଥିଲେ , ଦେଖି ତତେ କାଳିଆରେ ।।

ଗାଁ ଲୋକେ ଜଳୁ ଥିଲେ , ଆମ ଖୁସି ଦେଖି

ବାପା ତୋର ନାତି ଧରି ଦାଣ୍ଡରେ ଖେଳୁଛି ।।

ଭୂଲ ମାଗି ପାଦ ଧରି , ରହିଲୁ ତୁ ଘରେ ,

ବୋହୂ ହାତ ପରସା ବି ଖାଇଲୁ ଶାନ୍ତିରେ ।।

ନଜର ପଡିଲା କେଉଁ ପୋଡ଼ା ମୁହିଁ ର ,

ଧନ କୁ ମୋ ରାତି ଅଧ ରେ ଆସିଲା ଯେ ଜର ।।

କେତେ ଝଡା ଫୁଙ୍କା କଲା ବାପା ଡାକି ତା ବଇଦ,

କାହିଁକି ଖୁସି ରେ କାଳ ସାଜିଲୁ ଦଇବ ।।

ବେଗି ଘେନି ନେଇଗଲା ବାପା ତା ମେଡିକାଲ ,

ଡାକ୍ତର ଦେଖି ଛାନିଆ ହୋଇଲେ ସକଳ ।।

ମେଡିକାଲ ବେଡ଼ ରେ ପୁଅ ମୋ ଶୋଇଛି ,

ବାପା ତାର ଗଛ ମୂଳେ ଜଗିକି ବସିଛି ।।

ଦୁଇ ଦିନ ପରେ ଯେବେ ଫେରି ସେ ଆସିଲେ ,

ଆଖିର ଲୁହ ରେ ଦୁଃଖ ସାଗରେ ଭସେଇଲେ ।।

ଆହାରେ ଦଇବ ତୁ ଏତେ କି ଦାରୁଣ ,

ଦୁଃଖିନୀ କି ଦୁଃଖ ଦେଇ ଦେଲୁ ନି ମରଣ ।।

ବଞ୍ଚି ଥାଉ ହରେଇଲି , ମୋ ଏକୋଇର ବାଳା,

ବିଧବା ହୋଇଲା ବୋହୂ ,ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା ।।

କେଉଁ ମାହାମରୀ ରୋଗ ବିଦେଶୁ ଆସିଲା ,

ଗୋଟେ ପୁଅ କୁ ମୋର ଛଡେଇ ସେ ନେଲା ।।

ଅଭିଶାପ ଦେଉଛି ଏ ମାଆ ଅଭାଗିନି,

ଚାଇନା ରେ ଧ୍ୱଂସ ହେବୁ, କେମିତି ଜାଣିନି ।।

ଯଦି ତୁମେ ସତ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ରହିଲା ମୋ ରାଣ ,

ମୋ ଧନ ର ଦୋଷୀ କୁ ଦଣ୍ଡ ର କରିବ ବିଧାନ ।।

ଉଦ୍ଧାର କରି ବୁ ହରି , ଅଳି ତୋ ଶ୍ରୀ ପାୟରରେ

ହସିଲା ସଂସାର ଭାସୁଛି ମୋ ଅତଳ ସାଗରେ ।।

ଦୂରେ ଥିଲୁ ବାବୁ ମୋର ଥିଲୁ ତୁ ଖୁସିରେ ,

ପାଖକୁ ଫେରିଲୁ ଏମିତି, ଭାସେ ମୁଁ ଲୁହରେ ।।

ନିୟତି ର ନିୟମ ରେ ବନ୍ଧା ଏ ଦୁନିଆଁ ,

ଆଜି ତତେ ଝୁରି ହୁଏ , ତୋ ଅଭାଗିନୀ ମାଆ ।।