ପେନସିଲ୍

ଧଳା ଧଳା କାଗଜ ଫର୍ଦ୍ଦ ସବୁ

ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପରିି। 

ଅଭିଜ୍ଞତାର ଗୋଟି ଗୋଟି ଶଦ୍ଦ

ଲେଖୁଥିଲି ସ୍ୟାହି କଳମକୁ ଧରି ।।

ପେନସିଲ୍ ଛାଡ଼ି ଏବେ କଲମ କୁ ଧରିଛି

ଲାଗୁଛି ଛୋଟରୁ ଏବେ ବଡ଼ ମୁଁ ହୋଇଛି ।

ମନେ ମନେ ଭାରି ଖୁସି ହୋଇ

ଯାହା ଇଚ୍ଛା ମନେ ଲେଖି ମୁଁ ଯାଉଛି ।।

ଜୀବନର କିଛି ଫର୍ଦ୍ଦ 

ସ୍ୟାହି କଳମରେ ଲେଖିଦେଲା ପରେ ।

ଇଚ୍ଛା ହେଲା ପୁର୍ନବାର

ଭୁଲ ଭଟ୍ଟକାକୁ ସୁଧାରି ଲେଖିବାରେ ।।

ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବି ଅନେକ

ବିଫଳ ହେଲା ଲେଖା ସବୁ ଲିଭିବାରେ ।

ମନେ ପଡେ ଆଜି ସେହି ପେନସିଲ୍ ଭାରି

ସୁଯୋଗ ଦେଉଥିଲା ଭୁଲ କୁ ସୁଧାରିବାରେ ।।

ଆଜିଠୁ ଜୀବନର ସବୁ ଲେଖା

ସ୍ୟାହି କଳମରେ ଲେଖିବାକୁ ହେବ ।

ନାହିଁ ସେ ପିଲାଦିନ ଆଉ ଯାହା

ସବୁ କରିଥିବା ଭୂଲ୍ ରୁ କ୍ଷମା ପାଇହେବ ।।