ପଡ଼ିଶା ଘରର ରାନୁ ମହାନ୍ତି

ପଡ଼ିଶା ଘରର ରାନୁ ମହାନ୍ତି

ଆମରି ଘରକୁ ବୁଲି ଆସନ୍ତି ।

ଦାମୀ ଶାଢ଼ି ,ଚୁଡ଼ି ,ଘଡ଼ି ପିନ୍ଧିନ୍ତି

ଭାରି ବଡ଼ ବଡ଼ କଥା କହନ୍ତି ।

"ଫରେନରେ ରହେ ମାଉସୀ ଝିଅ

ବରଫଠୁ ଭାରି ଧଳା ତା' ଦେହ ।

ଜୋଇଁ କମ୍ପାନିରେ ଚାକିରି କରେ

ମାସକୁ ଦରମା ନବେ ହଜାରେ ।

ଗାଡ଼ି ,ଘରଭଡ଼ା ମିଳୁଛି ସବୁ

ଏ ବରଷ ଆମେ ସେଠିକୁ ଯିବୁ ।

ଗଲାଥର ସିଏ ଆସିଲାବେଳେ

ଦେଇଥିଲା ମୋତେ ଝୁମୁକା ହଳେ ।

ଜରି କାମକରା ଦାମୀ ଭ୍ୟାନିଟି

ଚୁଡ଼ି ,ଲିପିଷ୍ଟିକ ,ପରଫ୍ୟୁମଟି-

ତୁମକୁ ତ ସବୁ ଦେଖେଇ ଥିଲି

ଛୁଟିରେ ପିନ୍ଧିକି ଗାଆଁକୁ ଗଲି ।

ଅଡିକାର ଧରି ମାମୁଁ ଆସିକି

ସେଠୁ ନେଇଗଲେ ମୋତେ ଡାକିକି ।

କେତେ ପ୍ରକାରର ରୋଷେଇ କରି

ଖୁଆଇଲେ ମାଇଁ ଆଦର କରି ।

ଚିଲି ଚାଇନିଜ-ପନିର ପକୋଡା

ଶାଢ଼ି ଦେଲେ ପୁଣି ଯୋଡ଼ାକୁ ଯୋଡ଼ା ।

ମୋ ଝିଅ 'ଲୀନା' କଲାରୁ ଜିଦି

ମାମୁଁ ଆଣିଦେଲେ ପାଉଁଜି, ମୁଦି ।

ଭାଗ୍ୟ କରିଥିଲି ଆର ଜନ୍ମରେ

ଜନମ ହେଲି ମୁଁ ସାଧବ ଘରେ ।

ବାପା ଅଫିସର ଭାଇ ଡାକ୍ତର

ମାମୁଁ ଡି.ଏଫ.ଓ. ସ୍ୱାମୀ ଲେକଚରର ।

ତେଣୁ କେଉଁଥିରେ ନାହିଁ ମୋ ଊଣା

ଭଳି ଭଳି ମିଳେ ଶାଢ଼ି ଗହଣା ।

ତୁମ ଭାଗ୍ୟେ କାହିଁ ଏ ସୁଖ ଶିରୀ

ବାପା ଚାଷୀ ,ସ୍ୱାମୀ ମାଷ୍ଟ୍ର ଚାକିରି ।

ପୁଅ ,ଝିଅ ସାଥେ ଶାଶୁ-ଶ୍ୱଶୁର

ନଣନ୍ଦ,ଦିଅର ରଖିଛ ଘର ।

ଅଳ୍ପ ରୋଜଗାର ଖର୍ଚ୍ଚ ବହୁତ

ସୁଖୀ ବା କେମିତି ହେବ କୁହ ତ !

ଯାଉଥିଲି କିଛି କହିବା ପାଇଁ

ତାଙ୍କ ପୁଅ ଖୋଜି ଆସିଲା ଧାଇଁ ।

କହିଲା ସେ-"ମମ୍ମି ପଇସା ଦିଅ

ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜ କରିଛି ରତନା ଝିଅ ।

ଭି.ଡି.ଓ. ଗେମଟେ କିଣିବି ମୁହିଁ

ଦେଖେଇବି ତାକୁ ସ୍କୁଲରେ ନେଇ ।

ପୁଅକଥା ଶୁଣି ରାଗରେ ପାଚି

ସେ ରାନୁ ମହାନ୍ତି ଉଠିଲେ ନାଚି ।

ଦୁମୁଦୁମୁ କରି କଚାଡ଼ି ଗୋଡ଼

କହିଲେ-"ବାପର ନାହିଁ ତ ଧଡ଼ ।

ପ୍ରାଇଭେଟ ଚାକିରି ଦରମା କେତେ ?

ଫର୍ମାଇସ ତୋର ଏବେଠୁ ଏତେ !

ଦେବିନାହିଁ କିଛି ଘରକୁ ଚାଲ

ସେଇଠି ବୁଝୁଛି ଆଜି ତୋ ହାଲ ।

ଚିଲେଇଲା ବଣ୍ଟି-"ଜାଣିଥା' ମମ୍ମି

ପଇସା ନ ଦେଲେ ସ୍କୁଲ ଯିବିନି ।

ବାପାଙ୍କୁ କହିବି ଗୁମର ଖୋଲି

ଭାବିଛୁ କି ମୋତେ ବୋକାଟା ବୋଲି !

ଭଳିଭଳି ଶାଢ଼ି,ଚୁଡ଼ି-ଭ୍ୟାନିଟି

ଯେତେ ଦୋକାନରୁ ଆଣିଛୁ ଲୁଟି ।

ତୋ ସାଙ୍ଗରେ ଥାଇ ଦେଖିଛି ସବୁ

ଏଇନେ କେମିତି ମୋତେ ଠକିବୁ !

ମୋତେ ଟଙ୍କା ତୁହି ନ ଦେବୁ ଯେବେ

କହିଦେବି ସବୁ ବାପାଙ୍କ ଆଗେ ।

ପୁଅ କଥା ଶୁଣି ରାନୁ ମହାନ୍ତି

ମୁହଁ ହୋଇଗଲା ନାଲିଆ ଅତି ।

ଗଲା ଯେଣୁ ତାଙ୍କ ଗୁମର ଖୋଲି

ତରତର ହୋଇ ଗଲେ ସେ ଚାଲି ।

ସେଦିନୁ ସେ ଜମା ଆସୁ ନାହାଁନ୍ତି

ବଡ଼ ବଡ଼ କଥା କହୁ ନାହାନ୍ତି ।

ମୋତେ ଦେଖିଦେଲେ ମୁହଁ ମୋଡ଼ନ୍ତି

ଗୁଣୁଗୁଣୁ କିଛି କହି ହୁଅନ୍ତି

ଓଢ଼ଣାକୁ ଟାଣି ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି

ଆମ ପଡ଼ିଶା ଘରର ରାନୁ ମହାନ୍ତି ।