ପାର୍ଥକ୍ୟ

ସଂକୀର୍ଣ୍ଣମନା ହିଁ କେବଳ ଦେଖଇ

ନିଜ ପରର ପାର୍ଥକ୍ୟ

ଆତ୍ମଜ୍ଞାନୀ କେହି କେବେ ଭାବିବାକୁ 

ନୁହଁଇ ମନରେ ଶକ୍ୟ  ।

ତା'ର ଜ୍ଞାନନେତ୍ର ପାଖେ ଶୁତ୍ରୁ ମିତ୍ର 

ସମଦର୍ଶୀ ସ୍ବର ତୋଳେ

ନିରପେକ୍ଷ ଭାବ ଚିନ୍ତା ଚେତନାର

ପ୍ରଶସ୍ତି ଗାୟନ କରେ ।

ଭାଇ ଭାଇ ମଧ୍ୟେ ରକ୍ତର ସମ୍ପର୍କ

ଥିଲେ ବି ମନ ଅମେଳ

ନିଜ ରକ୍ତ କେହି ନଥିଲେ ବି ହୋଇ

ବନ୍ଧୁତା ଭରଇ ବଳ ।

ଭଲ ପାଇବାର ବୀଜଟିଏ ଯେବେ

ହୃଦେ କେ କରେ ବପନ

ଅପରକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଇପାରେ ବାନ୍ଧି

ତାହାର ଆପଣାପଣ ।

ଭଲ ଆଉ ମନ୍ଦ ଭିତରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ

ବାଛି ଯେ କରଇ କର୍ମ

ସମାଜ ହିତରେ ସମର୍ପଣ ସ୍ବରେ

ପାଳଇ ମାନବ ଧର୍ମ ।

ଗୁଣ ଅବିଗୁଣ ପାରଇ ଯେ ବାରି

ଗୁଣୀଟିଏ ସେ ବୋଲାଏ

ବାକ୍ଯ କରମରେ ରଖି ସମତାନ 

ସକଳ ପରାଣ ମୋହେ ।

ପ୍ରାଣୀ ଉଦ୍ଭିଦଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ

ଥିଲେ ବି ସଭିଏଁ ଜୀବ

ଚେତନ ହେଉ ବା ଅଚେତନ ହେଉ

ମିତ୍ରତା ସକଳ ନାବ ।

ଯେହେତୁ ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ ସକଳେ

ନିଜ ନିଜ ଉପାୟରେ

ପରସ୍ପର ପାଇଁ କରନ୍ତି ମଙ୍ଗଳ

ଐଶ୍ବରୀୟ ପ୍ରେରଣାରେ ।