Library
ପାହାନ୍ତି ପହର
ପାହାନ୍ତି ପହର
ପାହାନ୍ତି ପହରେ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲେ
ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ଯାଏ ସରି ସରି
ସତେ ନବବଧୂ ଓଢଣା ଭିତରେ
ମୁଁହ ତା ଲୁଚାଇ ଯାଏ ଅପସରି
ପାହାନ୍ତି ଆକାଶେ
କୁଆଁତାରା ଲାଗେ ଜହ୍ନ ପରି
ଚାହିଁଦେଲେ ଥରେ
ମନରେ ଉଠଇ ଝଡ଼ ଭାରି
ପାହାନ୍ତି ପହରେ
ଶୀତୁଆ ସକାଳେ କୁହୁଡି ଭରି
ଶିଶିର ଟୋପା ରେ ଘାସ ପଡ଼ିଆଟା ମୁକ୍ତାଭରି
ପାହାନ୍ତି ପହରେ ନିଦ ନଆସିଲେ
ଅଳସ ଭିତରେ ଦେହ ମନ
ଏତେ ଭାରି ଭାରି
କଅଁଳ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପରଶ ଭିତରେ
ପକ୍ଷୀ ଉଡୁଥାଏ ଥିରି ଥିରି
ନେଉଳ ଭାଇଟା ତରତର କରି
ଏମୁଣ୍ଡୁ ସେମୁଣ୍ଡୁ ଦଉଡୁଥାଏ
ପଛକୁ ଅନାଇ ବୁଲି ବୁଲି କରି
ପାହାନ୍ତି ପହରେ
ଟିକି ଛୁଆଟିକୁ ନିଦ ଭାରି
ଅଳସ ଆଖିରେ ଭିଡି ମୋଡ଼ି ହୁଏ
ମାଆ କୋଳେ ଶୋଇ କରି
ପାହାନ୍ତା ପହରେ ଗାଇ ଗୁହାଳ ରେ
ହମ୍ବା ରଡି କରି ଘାସ ଖାଇବାକୁ ମନ କରି
ଧୂଆଁ ର ନିଆଁରେ ମଶା ଘଉଡାଏ
ମାଲିକ ତାହାରି ଯତ୍ନ କରି
ପାହାନ୍ତି ପହରେ
କବି ତା ଲେଖନୀ ମୁନରେ
ଲେଖିଯାଏ କେତେ ପାଥେୟକୁ ଭିତ୍ତି କରି
ପାଠ ପଢ଼ୁଥିବା ପୁଅ ଝିଅଙ୍କୁ
ଡାକନ୍ତି ବାପା ଉଠ ହରି ଆଉ ଝରି
ପାହାନ୍ତି ପହରେ
ମୁଁ ଚାଁହୁଥାଏ ଥିରି ଥିରି
ଦିନକ ଯାକର ଜଞ୍ଜାଳ ଭିତରୁ
ଏଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତର ଏତେ ଉସ୍ମତା ଆଦ୍ରତା ବାଗ୍ମିତା
ଚିନ୍ତନ ଭଜନ କିଏ ଦେଲା ଭରି l
