ଓଠ ତଳ ହସ

ଆଗୋ ପ୍ରିୟତମା କି ବର୍ଣ୍ଣିବି ତୁମ ଓଠ ତଳର ହସ

ଭରି ରହି ଥାଏ ଯହିଁ ଅନେକ ଅକୁହା ଗୁଢ ରହସ୍ଯ।

କେବେ ସାଜେ ଲାଜୁଆ ପଣ ର ନିରୀହ ନିବେଦନ

ତ କେବେ ଦିଶେ ତାଚ୍ଛଲ୍ଯ ଭରା ତୀକ୍ଷଣ ପ୍ରତ୍ଯାଖାନ।

ତୁମ ଓଠ ତଳ ହସ ବୋଳେ ଯେବେ ପ୍ରେମ ର ସପ୍ତ ରଙ୍ଗ

ସେ ପ୍ରେମ ରେ ମତୁଆଲା ହୁଏ ମୋ ଶରୀର ର ପ୍ରତିଟି ଅଙ୍ଗ।

କେବେ ସେ ହସ ଭରେ ମୋ ଅନ୍ତରେ ମିଠା ମିଠା ସ୍ମୃତି

ତ କେବେ ଜଗାଏ ସୁପ୍ତ ସ୍ଥିର ହୃଦୟେ ଉନ୍ମାଦନା ର ତାତି।

ତୁମ ଓଠ ତଳ ହସରେ ହଜି ପାଗଳ ସାଜିଥିଲି ଦିନେ ମୁହିଁ

ସେଦିନୁ କାହିଁ କେଜାଣି ନିଜ ଠିକଣା ଟି ଖୋଜି ପାଉନାହିଁ ।

 ତୁମ ଓଠ ତଳ ହସର ମାଦକତା ସତରେ ଅତନ୍ତ୍ଯ ଅନନ୍ଯ

ବଢାଏ ସେ ତୁମର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ଯତା ର ତେଜ ଓ ରୂପ ଲାବଣ୍ଯ 

ତେଣୁ ସଦା ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ କରେ ମୁଁ ପ୍ରାର୍ଥନା ଓ ଆକୁଳ ନିବେଦନ

ନ ଲିଭୁ ତୁମ ଓଠରୁ ହସ,ଝଟକୁ ଥାଉ ହୋଇ ପୁନେଇ ଜହ୍ନ।