ନିତ୍ୟ ବୈକୁଣ୍ଠ

ଜୟ ଜଗନାଥ

ଜଗନ୍ନାଥଃ ସ୍ବାମୀ ନୟନ ପଥ ଗାମୀ ଭବ ତୁମେ

ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ଆହା ଅଟେ ସେହି ଘର ,

          ଯହିଁଥାଏ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭକ୍ତି ନିରନ୍ତର ।।

ଗୁରୁଜନେ ଭକ୍ତି ପୁଣି ଲଘୁଜନେ ସ୍ମେହଁ ,

         ସକଳ ସମାନ ଦେଖୁଥାଏ ଯା ହୃଦୟ ।।

ପର ଆପଣାର ଭାବ ନଥାଏ ଯା ମନେ ,

    ସବୁଠାରେ ଦେଖୁଥାଏ ପରମତ୍ମା ଜଣେ ।।

ଜୀବଠାରେ ଦୟା ଭାବ ଇଶ୍ବରଙ୍କୁ ଭକ୍ତି ,

        ପାଗଳ ଅକ୍ଷମ ବୃଦ୍ଧ ଯେ ସେବା କରିଛି ।।

ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ଯେ ସଦା ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା କରି ,

         ନୀତିସିକ୍ଷା ଦେଈହର ମନଟି ତାଙ୍କରି ।।

ନମ୍ର ଭଦ୍ର ସହିଷ୍ଟୁତା ଭାବ ଯେ ଆଦର ,

           ହିଁସା କୁଟ କପଟ କୁ ମନୁ ଦୂରକର ।।

ଅନ୍ତର ଭିତରୁ ଅହଂ ଭାବ ଦୂରକରି ,

         ସର୍ବଜନ ହିତାୟ କର୍ମ କରୁଥାଅ ଚାଲି ।।

ମନକୁ କର ସଂଜତ ବାକ୍ୟକୁ ମଧୁର ,

        ଉତ୍ତମ ବ୍ୟବହାରରେ ସର୍ବଜନ ଆଦର ।।

ପର ଦୁଃଖେ ଦୁଖି ପୁଣି ପର ସୁଖେ ସୁଖି ,

          ପରର ଦୁଖ କୁ ଯିଏ ନିଜର କରିଛି ।।

ପରର କଷ୍ଟକୁ ଯିଏ ନିଜ କଷ୍ଟ ଭାବି ,

     ଉତମ ଚିକିତ୍ସା ପାଈଁ ହୃଦୟେ ଭାବିଚି ।।

ପର ନିଦା ଅପବାଦ ଯା କର୍ଣ୍ଣ ନ ଶୁଣେ ,

          ପରର ହିତରେ ଯିଏ ତତ୍ପର ଥାଏ ।।

ସକଳ କୁ ସମଭାବି କରିଚାଲ କର୍ମ ,

           ସକଳ ହୃଦୟେ ରହିଛନ୍ତି ପରଂବ୍ରହ୍ମ ।।

ଅନାଦି ଅନନ୍ତ ହରି ସେ ଯେ ଜଗନ୍ମାଥ ,

     ପତିତ ଉଧାର ପାଈଁ ଉଡାଈଛନ୍ତି ପତିତପାବନ ।।