ନିଷିଦ୍ଧ ନିଶା

ହେ କଳା ରାତ୍ରି ମୋର ସ୍ୱାଗତ ତୋର ସେ

କଳା ଚାଦର ହିଁ ପ୍ରକୃତ |

ହେ ରାତ୍ରି ତୁ ଆସିଲେ ଆସଇ ଘେରି ଅନ୍ଧାର

ଯେଉଁଟା ସଭିଙ୍କୁ କରେ ଗ୍ରାସ |

ହେ ରାତ୍ରି ତୋର ସେ ଅନ୍ଧାର ରେ ବି ଥାଏ ଶୀତଳ

ଯେଉଁ ଥିରେ କି ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କର ଆତର |

ହେ ରାତ୍ରି ତୁ ନଥିଲେ ନଥାଏ ଜୀବନର ସ୍ୱାଦ

ଯେଉଁ ଥିରେ ଭରି ଥାଏ ଏକ ଧ୍ଵନି ର ନାଦ |

ହେ ରାତ୍ରି ତୋର ପରସ ଭରେ ଛାୟା

ସଭିଙ୍କୁ ଭରି ଦେଇଥାଏ ନିଦ୍ରାର ମାୟା |

ହେ ରାତ୍ରି ତତେ ଗଢ଼ା ହେଲା ଅନ୍ଧାର କାୟା

ସେଥିପାଇଁ ଜୀବଜଗତକୁ ମିଳିଲା ଆଲୁଅ ର ଛାୟା |

ହେ ରାତ୍ରି ତୋର କି ରୂପରେ ରୂପାନ୍ତର

ଏ ସାରା ଜଗତ ମାଆ କାଳୀ ଙ୍କ ଅବତାର |

ହେ ରାତ୍ରି ତୋର ସାରା ଗଗନ ରେ ଆଖି

ଭରି ଯାଏ ଯେବେ ଦେଖେ ମୁଁ ଆକାଶ କୁ |

ହେ ରାତ୍ରି ତୋର ସେ ରୁପା ଥାଳି ଆଉ ହୀରା, ନୀଳା, ମୋତି

ଆଖି ମୋର ଲେଉଟେନି ତୋ ବିଶାଳ ରୂପ ଦେଖି|

ହେ ରାତ୍ରି ଲୋ ଦିନ ହେଲେ ରାଜା ପରସି

ତୁ ପରା ହେଲୁ ତା ରାଣୀର ସରସୀ ||

ହେ ରାତ୍ରି ତୋର ସେ ଥଣ୍ଡା ଥଣ୍ଡା ଆକଟ ରେ

ସମସ୍ତ ଜୀବ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ମହାଦ୍ରୁମ ଯାଏ ନିଦ୍ରାରେ |

ହେ ରାତ୍ରି ତୋର ମୋର ସବୁ ଦିନ ଦେଖା

ଆମେ ପା ଗୋଟିଏ ଅତୁଟ ବନ୍ଧନରେ ବନ୍ଧା |