ନୀତି କଳିକା

କାମନାଟି ସର୍ବ ଦୁଃଖର କାରଣ

   ଲୋଭହିଁ ପାପର ମୂଳ

ଅର୍ଥ ଅଟେ ସବୁ ଅନର୍ଥ କାରଣ

  ତା ପଛେ ଧାଇଁବା ଭୁଲ ।

ଅତିରୁ ତ ଇତି ଜାଣିଥା ବିପତ୍ତି

   କରି ଆଣେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ

ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆସକ୍ତି କାହିଁରେ ନହୁଅ

   କର ଆତ୍ମ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ।

ବୁଝିଶୁଝି ମାପି ଚୁପି ଚାଲୁଥିଲେ

   ପଡ଼ିବ ନାହିଁ ବିପଦ

ଆୟ ଚାହିଁ ବ୍ୟୟ କରୁଥିଲେ ନିଶ୍ଚେ 

   ଜୀବନଟି ସୁଖପ୍ରଦ ।

ପେଟ କଟା ଦୁଖାର୍ଜିତ ଧନରାଜି

  ସୁଖରେ ନ ଆସେ ଲବେ

ରୋଗ ବ୍ୟାଧି ଚୌର ଅଗ୍ନି ଶଠତାରେ

   ବିବାଦେ ବିଲୟ ଲଭେ ।

ଦେଖ କେତେ ଦୁଃଖୀ ପେଟୁ କାଟିକୁଟି

  ଚିଟଫଣ୍ଡ ଜମାକାରୀ

ଦୁଃଖରେ ସାଉଁଟି ହେଉଛନ୍ତି ନିତି

   କପାଳରେ କର ମାରି ।

ଅଧିକ ଲାଭକୁ ଆଶା କରନାହିଁ

  ନ୍ୟାଯ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ୟେ ରଖ ଲୟ

ଅନ୍ୟକୁ ଠକିଲେ ନିଜେ ଠକି ଯିବ

  ଠକ କାହିଁ ପାଏ ଜୟ ।

ପରଶ୍ରୀକାତର ପର ହିଂସାତୁର

   ଆପେ ଆପେ ଜଳୁଥାଏ

ନିଜେ ଜଳିଜଳି ଚାରିପାଖ ଶାନ୍ତ 

 ପରିବେଶକୁ ଜଳାଏ ।

ପରନିନ୍ଦା ପର ଛିଦ୍ର ଗାଇବାଠୁ

  ଜଘନ୍ୟ ପାତକ ନାହିଁ

ପର ନାରୀ ପର ବିଭବ ହରଣୁ

  ଆୟୁ ଯଶ କ୍ଷୟ ଯାଇ ।

ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନେ ଅମର୍ଯ୍ୟାଦା କଲେ

  ହୁଅଇ ଗୌରବ ହାନି

ଉପକାରୀ ଉପକାରକୁ ଭୁଲିଲେ

  କୃତଘ୍ନରେ ପରିମାଣି ।

ସାର୍ଟିଫିକେଟରେ ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷାଧାରୀ

  ଯଥାର୍ଥ ଶିକ୍ଷିତ ନୁହେଁ

ଚରିତ୍ରରେ ଆଚରଣେ ଯଦି ଶିକ୍ଷା

  ପ୍ରତିପାଦିତ ନହୁଏ ।

ପର ମନ ଯିଏ ଚିହ୍ନିପାରେ ସିଏ

   ପ୍ରଭୁପଣକୁ ଭାଜନ 

ଅଳପ ଜନରେ ଅଧିକାର ଦେଲେ

  ଧରା କରେ ସରା ମନ୍ୟ ।

ଧନ ମାନ ଯଶ ଜ୍ଞାନ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ

  ଅଗାଧ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଥାଇ

ଅହଂକାର ଵିଷ ମଥାକୁ ଚଢ଼ିଲେ 

  ସବୁ ଖ୍ୟାତି କ୍ଷୟ ଯାଇ ।

ଜୀଵଵଧ ଅଟେ କରାଳ ପାତକ

  ଜୀବେ ଦୟା ପୁଣ୍ୟ ଧର୍ମ

ଜୀଵ ହିଂସା ଜୀଵ ପୀଡା ଯେ ଆଚରେ 

  ନର୍କ ଭୋଗେ ସେ ଅଧମ ।

ଭୃଣ ହତ୍ୟା ପାପ ସବୁ ପାପଠାରୁ

   କୋଟି ଗୁଣେ ଗରୀୟାନ

ନାରୀ ଶିଶୁ ସୁପ୍ତ ଗର୍ଭିଣୀ ଘାତକ

   ଆତତାୟୀ ସଇତାନ ।

ପିତାମାତା ଠାରୁ ଦୁର୍ଲଭ ଦେବତା

  ସରଗ ରାଇଜେ ନାହିଁ

ପିତୃମାତୃ ଦ୍ରୋହୀ କଳପେ କଳପେ

  କୁମ୍ଭୀପାକେ ପଡିଥାଇ ।

ପିତୃଭକ୍ତି ମାତୃଭକ୍ତି ଗୁରୁଭକ୍ତି

  ଶକ୍ତିର ନାହିଁ ତୁଳନ

ଏପରି ଭକ୍ତର ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ

  ଉଡ଼ଇ କୀର୍ତ୍ତି କେତନ ।

ଅଜାତ ମୃତ ମୂର୍ଖ ଏ ତିନି ମଧ୍ୟୁ

  ବରଂ ଆଦ୍ୟ ବେନି ଭଲ

ମୂର୍ଖ ହେଲେ ପୁଅ ଜୀବନ ଦୁଃସହ

  ପାଦେ ପାଦେ କଲବଲ ।

ପରସ୍ପର ସ୍ନେହ ପ୍ରୀତି ରହିଥିଲେ

  ଘର ବଇକୁଣ୍ଠ ପୁର

ସ୍ୱାର୍ଥ କପଟତା ବିଦ୍ବେଷ ଛଳନା

   ସୁଖ ଶିରୀ କରେ ଜୁର ।

ପର ଦୁଃଖ ଦେଖି କାନ୍ଦେ ଯା ଅନ୍ତର 

   ମହତ ମଣିଷ ସେହି

ପର ପ୍ରପୀଡ଼ନ ଶୋଷଣ କଷଣ

  ବ୍ୟକ୍ତି ସିନା କ୍ରୁର ଦେହୀ ।

ନିଜ ପାଇଁ କାମ କରି କିଏ ନାମ

  ରଖିଅଛି ମହୀତଳେ

ପରହିତ ରତ ମହାତ୍ମା ସତତ

   ବଡ଼ ଏହି ଭୂମଣ୍ଡଳେ |

କ୍ରମଶଃ କ୍ରମଶଃ