ନୀଳ ନୟନର ମାୟା

ନଜାଣି କାହିଁକି ଆଖିରେ ଜାଳିଲି

ଅଦିନେ ପ୍ରେମର ବତୀ

ଦୈର୍ଘ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଥ ହୀନ ଜୀବନ ମୋହର

ନାହିଁ ମୋର ଅବସ୍ଥିତି I

ମନ ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ ତୁଚ୍ଛାରେ କାହିଁକି

ରୋଇଲି ପ୍ରେମର ଚାରା

ପଚି ସଢିଗଲା ମୂଳଟି ତାହାର

ହୋଇଗଲି ଦିଗହରା I

କାହିଁକି ଏମିତି ହେଲା କହ ସଖୀ

କାହିଁକି ଏମିତି ହେଲା

କିଏସେ ନିଷ୍ଠୁର ମୋ ସ୍ୱପ୍ନ ମହଲ

ଭାଙ୍ଗି ଚୁଚୁମାର କଲା I

ଉଡି ବୁଲୁଥିଲା ବାଇ ଚଢେଇଟି

ଡେଣା ତାର ଦେଲ ଭାଙ୍ଗି

ପର କାଟିଦେଇ ଅକର୍ମଣ୍ୟ କରି

ବହୁଦରେ ଦେଲ ଫିଙ୍ଗି I

ମରି ମରି ଏବେ ବଞ୍ଚୁଛି ପକ୍ଷୀଟି

ଆଶ୍ରୟ ବିହୀନ ହୋଇ

ତା ଶୂନ୍ୟ ମନରେ ଶୂନ୍ୟତା ଛଡା

ଆଉ କିଛି ହେଲେ ନାହିଁ I

ନୀଳ ଆଖି ନୀଳ ଜହର ଟିକିଏ

ଦେଇଥିଲା ବୋଲି ପିଇ

ନିଶ୍ୱାସ ଚାଲିଛି ବଞ୍ଚିବା ମରିବା

କିଛି ଜାଣି ହେଉନାହି I