ନଈ

 ନଈ ରେ ନଈ ଆମ ଗାଁଆ ନଈ

କେତେ ବଣ ବିଲ ପାହାଡ ଡେଇଁ

ସାପ ପରି ତାର ଅଙ୍କାବଙ୍କା ପଥ

କୁଳୁକୁଳୁ ହୋଇ ଯାଉଛି ବହି ।

କାହିଁ କେତେ ଦୂର ଗିରି କନ୍ଦରରୁ 

ଜନମ ନେଇଛି ଝରଣା ହୋଇ

ସମତଳ ଭୁଇଁ ଛୁଇଁଲା ବେଳକୁ

ଝରଣା ରୁ ନାଁ ହୋଇଛି ନଈ ।

କେତେ ଛୋଟଛୋଟ ନଈ ଓ ଝରଣା

ବାଟରେ ତାସାଥେ ମିଶିଛି ଆସି

କଳେବର ତାର ବଡ ହୋଇଅଛି           

ଉପନଦୀ ପାଣି ଯିବାରୁ ମିଶି ।

ପାହାଡିଆ ପଥେ ଚଉଡା ତା ଅଳ୍ପ

ପାଣି ଶୁଅ କିନ୍ତୁ ଭାରି ପ୍ରଖର

ସମତଳରେ ତା ଚଉଡା ଅଧିକ

ପାଣି ବେଗ ତାର ଧୀର ବା ସ୍ଥିର ।

ଧୀର ପାଣି ତାର, ନରମ ମାଟିରେ

ଯେଣେ ପାଇଲା ସେ ତେଣେ ବହିଲା

ଶାଖା ପ୍ରଶାଖା ତ ମେଲି ଦେଇ ଶେଷେ

ନୀଳ ସାଗରରେ ହଜି ସେ ଗଲା ।

ନଈ ରେ ନଈ ଆମ ଗାଁଆ ନଈ

ବରଷା ମାସରେ ଛାତି ଫୁଲେଇ

କରାଳ ବଢିର ରୂପ ନିଏ ଯେବେ

କଲିଜାକୁ ଆମ ଦିଏ ହଲେଇ ।

ତା ଶାଖା ପ୍ରଶାଖା ସବୁ ମିଶିଯାଇ

ସମୁଦ୍ର ପରିକା କାଢନ୍ତି ତୋଡ

ଭସାଇ ନିଅନ୍ତି ଗାଁ ଗଣ୍ଡା ସବୁ

ମାନନ୍ତିନି ଜମା ବନ୍ଧକି ବାଡ ।

ନଈ ଉପରେତ ଠାଆ ଠାଆ ଏବେ

ବନ୍ଧ ମାନ ସବୁ ବନ୍ଧା ହୋଇଛି

ପାଣି ଅଟକାଇ ନାଳ ଖୋଳାଯାଇ

ଚାଷ ପାଇଁ ପାଣି ଯୋଗା ଯାଉଛି ।

ବନ୍ଧ ହେବାପରେ ଉଣା ହୋଇଅଛି

ବରଷା ମାସରେ ବଢିର ଡର

ଦୋଫସଲି ଆମ ସବୁ ଜମି ଏବେ

ଦିନୁଦିନ ତାର ବଢୁଛି ଦର ।

ନଈ ଯୋଗୁ ଆମ ଜମିରେ ଫଳୁଛି

ସାରା ବରଷତ ସୁନା ଫସଲ

ସୁଲୁସୁଲୁ ବାଆ ବହୁଛି ନିଇତି

ଲାଗେ ସତେ ନଈ କରୁଛି ଗେଲ ।