ନିଦାଘ
ନିଦାଘ
ମଧୁର ବିନୟ ବଚନ କହି ତୋଷିବ ଜନ ମନ
ହେବ ଉପଶମ ନିଦାଘର ଜାଣିବ ସକଳ ଜନ
ବର୍ଷାର ନିଦାଘ ମଲ୍ହାର ତୋଳେ
ମେଘ ନିଦାଘେ ମୟୂର ନୃତ୍ୟଙ୍ଗନା ବଳେ
ଗ୍ରୀଷ୍ମର ନିଦାଘ ବଢିଲେ ଗମଗମ ଝାଳେ
କୃଷକ ଭାଇଟି ଶାନ୍ତି ଖୋଜେ ଗଛତଳେ
କାଳିଆ ଖୋଜନ୍ତି ମାଣିକପାଟଣା ମାଣିକକୁ
ଘୋଳ ଦହି ସାଥେ ଲେମ୍ବୁ ଲୁଣ ଦେବ ହେଳେ
ଫଗୁଣ ନିଦାଘ ମନେ ଅବୀର ବୋଳେ
ମଳୟ ନିଦାଘ ସନ୍ତୋଷ ଦିଏ ସାଗର କୂଳେ
ଶ୍ରାବଣ ନିଦାଘ ଦୁଇଟୋପା ହୋଇ ବହିଯାଏ ତଳେ
ଇର୍ଷା ପରଶ୍ରୀକାତରତାର ନିଦାଘ ଛାଡିଲେ
କଳେ ବଳେ କଉଶଳେ କୌତୂହଳେ
ଚକ ଚକ ସୁନା ପରି ଚମକିବ ବେଳ ଅବେଳେ
ଯେମିତି ତୃଷାର ନିଦାଘ ବରଷା ମାପିଥାଏ
କାମନା ନିଦାଘ ଜତୃଗୃହ ସାଜିଥାଏ
ନିଦାଘ ବେଳାରେ ମିଠା ବଚନରେ
ଜନ ମନ ଯିଏ ମୋହେ ତା ପରି ମଣିଷ କିଏ?
ଶହନଶୀଳତା ଥିଲେ ନିଦାଘରେ ଶାନ୍ତି ମିଳିଯାଏ
ମୁଁ ନିଦାଘ ବେଳର ଉପଶମ ପାଇଁ
କାଳିଆ ଆଖିକୁ ଚାହେଁ ଓଁ ଶାନ୍ତି ଓଁ କହେ
ହେଲେ ଦୁଇଭାଇ ଜଗା ବଳିଆ
ନିଦାଘ ଉପଶମ ପାଇଁ କେବେ ମାଣିକକୁ
କେବେ ମାଉସୀମାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ରହେ
କେବେ ପୁଣି ଅହଲ୍ୟା କେବେ ମୀରା କେବେ ରାଧା
କେବେ ଦେବଦାସୀ କେବେ ସାଗର ଦୁଲଣୀ
ମୁଁ ମହାପ୍ରସାଦକୁ ଚାହିଁଥାଏ ।
