ନିବିଡତା

ଶରତ ବେଳାରେ ମହାନଦୀ କୂଳେ

ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଯେ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାମୟ

ଶୀତ ଆଗମନେ ଧିର ସମୀରଣ

ମନେ ଭରେ ପ୍ରୀତି ସ୍ନେହ ।

କୁଳୁକୁଳୁ ସ୍ଵରେ ନିର୍ଝରଣୀ ଝରେ

ବୁଝି ହୁଏନା ତା ଭାଷା

ତା କୂଳରେ ବସି ଜଳ ସ୍ପର୍ଶେ ଭାସି

ଅନୁଭବେ ବଢେ ତୃୃୃଷା ।

ନିବିଡତା ଜଡ ଜଡିମା ପ୍ରଭାବେ

ହୃଦୟ କରେ ମନ୍ଥନ

ଇତସ୍ତତଃ ମନେ ନୟନ ଘୁରିଲା

ତା ସଙ୍ଗେ ଲେଖନୀ ମୁନ ।

ଦୂର ଦିଗନ୍ତର ବଳୟକୁ ଚାହିଁ

ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳ ଯେ ବସି 

ମିତହାସ୍ୟ ବୋଳି ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ

ପ୍ରୀତି ରସେ ଥିଲେ ଭାସି ।

ଅତୀତ ଭବିଷ୍ୟ କଥପୋ କଥନେ

ମିଶାମିଶି ସୁଖ ଦୁଃଖ

କିଏ ଜାଣେ ଏହା ପୁରଣ କି ହେବ

କିି ଅବା ହେବ ବିମୁୁଖ ।

କ୍ଷଣିିକ ଭିତରେ ନିରବତା ଖେଳି

ହୃତପିଣ୍ଡ ବେଗ ବୃଦ୍ଧି

ଲିଭିଗଲା ଯେହ୍ନେ ଅମୂଲ୍ୟ ଜୀବନ

ବିପଦର ଘଡିସନ୍ଧି ।

ନଦୀ ଗର୍ଭେ ଦେଲେ ତନୁ ବିିର୍ସଜନ

ସ୍ୱପ୍ନ ହେଲା ଧୂଳିସାତ୍ 

ମୋ ଅନୁଭୂତିରୁ ଯାହା ମନେ ହୁଏ

କୁଟୁମ୍ବ କଠିନ ଶକ୍ତ ।

ପ୍ରେମ ଖୋଜେ ସଦା ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ

ସାତ ରଙ୍ଗ ମନ ନେଇ

ଦୁନିଆଁ ବୁଝେନା ପ୍ରତୀକ ତାହାର

ନିତି ହାଣେ ରକ୍ତ ନଈ ।