ନିଆରା ନିଆରା ତୁମ ତମେ ଡାକ

ସକଳେ ଡାକନ୍ତି ତୁମେ ତୁମେ ବୋଲି

ସେ ତମେ ର ମୂଲ୍ୟ ନାହିଁ

ତମେ ଯେବେ ମତେ ତମେ ବୋଲି କୁହ

ଏତେ ମିଠା କାହିଁ ପାଇଁ ?

ମହକି ଉଠେ ମୋ ହୃଦୟ ଅଗଣା

ତୁମର କୋମଳ ସୁରେ

ଭରିଯାଏ କିଛି ଅକୁହା ଭାବନା

ଶବ୍ଦେ କିବା କହିପାରେ ?

ପ୍ରୀତିମୟ ମନ ଝୁମେ ଯେ ନିଶାରେ

ତୁମରି ଅଧର ନୀରେ

ପିଆଲା ଭରି ମୁଁ ପିଇଯାଏ ଆହା

କ୍ଷଣିଏ ସପନ ତୀରେ ।

ପ୍ରେମର ଉତ୍ତାଳ ତରଙ୍ଗ ସ୍ପର୍ଶରେ

ଭିଜିଯାଏ ତନୁପ୍ରାଣ

ଅନୁରାଗେ ମଜ୍ଜି ଯଉବନ ଗାଏ

ପ୍ରଣୟର ସୁଧା ଗାନ ।

କିମିଆଁ ଏମିତି କରିଅଛ କାହିଁ

ଜମା ବୁଝିପାରେ ନାହିଁ

ନିଆରା ନିଆରା ତୁମ ତମେ ଡାକ

ଶୁଣିଲେ ପାଗଳ ମୁହିଁ ।

ଆଙ୍କିଛି ଆଖିରେ ତୁମକୁ ସଖିରେ

ଜୀବନେ କରିଛି ସାଥି

ତୁମେ ମୋର ଦେବୀ ମୁଁ ଯେ ଉପାସକ

ପ୍ରୀତି ହେବନାହିଁ ଇତି ।