ନଗ୍ନ ସମାଜ ଏ ପିନ୍ଧିଚି ମୁଖା

ଭ୍ରମରେ ଭ୍ରମିତ ବିଚରା ମଣିଷ  

ବାସ୍ତବତା ଠାରୁ କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ ସେ ତ ।

ମାୟା ମରୀଚିକା ପଛେ ହାଇଁ ପାଇଁ  

କ'ଣ ସେ ଚାହେଁ ନିଜେ ଜାଣେ ନାହିଁ ।

ନକଲ କରିବା ତାର ଯେ ଅଭ୍ୟାସ  

ଏବେ ତ ସୁଧୁରିଯାଆ ଆରେ ଏ ମଣିଷ ।

ତୁ ନୁହେଁ ଜୀବିତ ପର ଆଶ୍ରାଗତ  

ସ୍ଵେଚ୍ଛାରେ ଜୀଇଁବା ତୋର କରାଗ୍ରତ ।

ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି କେତେ ଯେ କାନ୍ଦିବୁ 

ଜୀଇଁ ଥାଉ ଥାଉ କେତେ ଯେ ମରିବୁ ।

ନଗ୍ନ ସମାଜ ଏ ପିନ୍ଧିଚି ମୁଖା  

ଯାହା ତୁ ଦେଖୁଛୁ ସବୁ ଲୋକଦେଖା ।

ତୁ ମଲେ କାହା ଅନ୍ତର ନ କାନ୍ଦିବ 

କେତେ ତୁ ଛାଡିଯାଇଛୁ ତାହା ମନ ଖୋଜୁଥିବ। 

ନିରାଟ ସତ୍ୟ ଏ ହାଡ଼ ମାଂସ ଶରୀର କଥା  

ଆସିଛୁ ଏକା ତୁ ଚାଲିଯିବୁ ଏକା ଏକା ।