ନବୋଦୟ

ସାତବର୍ଷ ଥିଲା ସାତଜନ୍ମ ପରି

              କେଡେ ଆନନ୍ଦରେ ଗଲା ବିତି

ସରଗ ସଦୃଶ ସେ ମହାନ ସ୍ଥାନ

              ରହିଗଲା ହୋଇ ସ୍ମୃତି  ।

ଭୁଲି କି ପାରିବି ଅଭୁଲା ଅତୀତ

              ଛୁଞ୍ଚି ମାରେ ଛାତି ତଳେ,

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଯୁଗକୁ ବୁଝି ହେଲାନାହିଁ

              ନବୋଦୟେ ଥିଲାବେଳେ ।

ଆଜି ସେଇ ସବୁ ଦୃଶ୍ୟମାନ ଆଖି

              ଆଗରେ ଯାଉଛି ନାଚି ,

ଜୀବନ ପଥରେ ସେଇ ସାତ ବର୍ଷ

              ଅଲଗା ରଖିଛି ବାଛି  ।

ଧନ୍ୟ ନବୋଦୟ ସମଗ୍ର ଦେଶର

              ଗଢ଼ୁଛ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମଣିଷ,

କେତେ ବାଧାବିଘ୍ନ ଆସିଗଲେ ସୁଦ୍ଧା

              ତୁଟିବନି ଆମ ବିଶ୍ୱାସ ।