ନବ ବାର୍ତ୍ତା

  

ମାନସରୁ ପୋଛିଦିଅ ଉକ୍ତି

  ନାରୀ ଅଟେ ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା,

ସୄଷ୍ଟିରେ ସେ ଅନ୍ୟତମ ସ୍ରଷ୍ଟା

  ମହୀୟସୀ ନମସ୍ୟା ସବଳା ।

ଚରିତ୍ର ତା ନଥାଏ ଶରୀରେ

  ମନ ଆତ୍ମା ଛୁଇଁକରି ଦେଖ,

ମମତ୍ଵ ତା ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରି

  ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଦୟାଭାବ ଶିଖ ।

ଦେହରେ ତା ଭରପୁର ବଳ

  ମେରିକମ୍ କେବେ ଲକ୍ଷ୍ମୀବାଇ,

ତେଜସ୍ଵାନ୍ ମସ୍ତିଷ୍କ ତାହାର

  ମହାକାଶ ପାରିଛି ସେ ଛୁଇଁ ।

ଚଟୁ ଠାରୁ ଅସ୍ତ୍ର ଧରି ଜାଣେ

  ସର୍ବକର୍ମେ ଅଟେ ସେ ନିପୁଣା,

ଶାସନରେ ଶାସ୍ତି ଦେଇପାରେ

  ହସି ପୁଣି ଆକଣ୍ଠେ ଗଞ୍ଜଣା ।

ସମୟଟା ଟିକ୍ ଟିକ୍ କରି 

  ଆଣିଅଛି ଏକ ନବବାର୍ତ୍ତା,

ଅସହାୟା ପୄଷ୍ଠାଟିକୁ ଚିରି

  ସ୍ଵୟଂ ସାଜ ଜୀବନ କରତା ।

ଗଢିଦିଅ ସୁରକ୍ଷା ବଳୟ

  ନିଜେ ହୁଅ ନିଜର ପ୍ରହରୀ,

ପୁନରାବୃତ୍ତି ନହେଉ ବାକ୍ଯ

  ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା ଏ ନାରୀ ।