କବି ଓ କଳ୍ପନା

କବି ଓ କଳ୍ପନା ସଦା ଆନମନା

ନଥାନ୍ତି କାହାର ବଶେ,

ସଦା ଧାବମାନ ମାନସ ମନ୍ଥନ

ଭାବନାରେ ମନ ରସେ ।

ପର୍ବତ ଚୁଡାରେ ପଦୁଅଁ ଫୁଟାଏ

ଗଗନେ ଭସାଏ କଇଁ,

ବିରହ ମନକୁ ମରୁଭୂମି ଲେଖେ

ନୟନୁ ଝରାଏ ନଇ ।

ପ୍ରେମିକା ଗଭାରେ ପାରିଜାତ ଦେଇ

ପ୍ରେମୀ କରେ ପ୍ରେମ ପୂଜା,

ପ୍ରିୟା ହୄଦୟକୁ ପ୍ରଣୟରେ ଜିଣି

ଉଡାଏ ବିଜୟ ଧ୍ବଜା ।

ଜଳନିଧି ବାରି ଲେଖନୀରେ ଭରି

ଲେଖେ ମନତଳ କଥା,

ଆକାଶ ଛାତିରେ ଗୋଟି ଗୋଟି ପଢେ

ଅକୁହା ଅନନ୍ତ ଗାଥା ।

ଜଳଧର ଦୂତ ଡେଇଁ ପରବତ

ନିଏ ପ୍ରିୟତମ ଚିଠି,

ମେଘ ମହ୍ଲାରର ସଂଗୀତ ରାଗରେ

ପ୍ରିୟା ପାଶେ ଦିଏ ଭେଟି ।

ତୄତୀୟ ନୟନ କରି ଉନ୍ମୋଚନ

ଭାବନାରେ ମଗ୍ନ ହୁଏ,

କଳ୍ପନା ସଜେଇ କାଗଜ ଛାତିରେ

କବି ଅମରତ୍ବ ପାଏ ।