ଶିଶୁ

ମୋ ଦେଶର କୋମଳ କଳିକା

ପ୍ରଭାତ ର ପହିଲି ପୁଲକ,

ହୃଦୟ ତା ମଞ୍ଜୁଳ ମନ୍ଦିର

ବହୁଦୂରେ ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ ଶୋକ ।

ଧରଣୀ ରେ ମୃତ୍ତିକା ପିଣ୍ଡୁଳା 

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଏକ ରୂପ ନେବାପାଇଁ,

କୁମ୍ଭାର ର କରକମଳରେ

ଚେଇଁବ ସେ କରନ୍ୟାସ ପାଇ ।

ଗୁରୁଜନ ପ୍ରେରଣା ଆଶିଷେ

ଚାଲିବ ସେ ପଥ ବହୁଦୂର,

ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଦେଖିବ ଦୁନିଆ

ଧର୍ମ କର୍ମ ଜୀବନ ଆଧାର ।

ସମାଜ କୁ ସମର୍ପିତ ହୋଇ

ତୁଲାଇବ ନିଜର ଆସନ,

ଭବିଷ୍ୟତ ଭାଗ୍ୟ ଆକାଶରେ

ଉଡାଇବ ସଫଳ ବିମାନ ।

ଜାଳିବ ସେ ଆଲୋକବର୍ତ୍ତିକା

ତା ଆଗାମୀ ବଂଶଧର ପାଇଁ,

ପଲ୍ଲବିତ ହେବ ନବଚାରା

ଭାଗ୍ୟାକାଶେ ସୂରୁଜ ଅନାଇ ।

ବିଦ୍ୟମାନ ସୁକୋମଳ ଶିଶୁ

କାଲି ହେବ ଦେଶର ଭବିଷ୍ୟ

ଆସ ତାଙ୍କୁ ସମୃଦ୍ଧ କରିବା 

ସିଞ୍ଚିଦେଇ ଅମୃତ ପୀୟୂଷ ।